همزادسازی انسان: تفاوت میان نسخه‌ها

همزادسازی انسان یا تقسیم جنینی یکی از اقسام شبیه‌سازی انسان است<ref>جواهری، «تقسیم جنینی و شبیه‌سازی»، ص۸۲.</ref> که با استفاده از سلول جنسی انجام می‌گیرد.<ref>ناظم‌زاده قمی، جراحی پلاستیک و شبیه‌سازی انسان از نگاه فقه، ص۱۷۴.</ref> از همزادسازی انسان با عناوین مختلفی مانندالاستتئام<ref>مرتضوی، و مجتبی نوروزی، «بررسی ابعاد فقهی همزادسازی و بدل‌سازی انسانی»، ص۱۰۶.</ref>، «التنسیل الجنینی»،<ref>ابوالبصل، «عملیات التنسیل»، ص۶۵۵.</ref> «الاستنساخ الجسدی»، «الاستنساخ الجنینی» یا «تکثیر النطفة» یاد می‌شود.<ref>گروهی از مؤلفان، الفقه الطبی، ص۱۷۱.</ref>  

در توضیح همزادسازی گفته شده، پس از لقاح اسپرم با تخمک، سلول جدیدی به وجود می‌آید. این سلول ابتدا به ۲، بعد به ۴، ۸، ۱۶ و در نهایت به ۳۲ سلول تقسیم می‌شود. با رسیدن تعداد سلول‌ها به عدد ۳۲، تقسیم‌بندی متوقف می‌گردد و هر یک از ۳۲ سلول، زمینه به وجود آمدن یکی از اعضای بدن را تا شکل‌گیری کامل انسان بر عهده می‌گیرد. با این حال اگر یکی از سلول‌های ۳۲گانه از بقیه سلول‌ها جدا و در محیط مناسبی (اعم از رحم صاحب تخمک یا رحم دیگر یا دستگاه آزمایشگاهی) قرار گیرد، خود به تنهایی می‌تواند به ۳۲ سلول تقسیم شده، زمینه شکل‌گیری انسان کاملی را فراهم آورد.<ref>حائری، «شبیه‌سازی انسان»، ص۳۰.</ref> ازاین‌رو انسان‌هایی که از این ۳۲ سلول به وجود آیند، همانند انسان‌های دوقلو و همزاد خواهند بود که منشأ پیدایش آنها، سلول جنسی بوده است.<ref>ناظم‌زاده قمی، جراحی پلاستیک و شبیه‌سازی انسان از نگاه فقه، ص۱۷۳.</ref>

برای همزادسازی انسان فواید و زیان‌های متعددی ذکر شده است.<ref>موسوی سبزواری، الاستنساخ بین التقنیة و التشریع، ص۴۶.</ref> از جمله فواید آن می‌توان به امکان بارورسازی زنانی که تخمک ضعیف دارند، به وجود آوردن نسخه بدل‌ها به منظور استفاده از اعضای آنها در هنگام بیماری و به وجود آوردن انسان‌های سالم برای جبران خطرهای ناشی از بیماری‌های ارثی اشاره کرد.<ref>مرتضوی، و نوروزی، «بررسی ابعاد فقهی همزادسازی و بدل‌سازی انسانی»، ص۱۰۶-۱۰۷.</ref> همچنین از بین رفتن تفاوت‌های موجود بین انسان‌ها و احتمال سوءاستفاده مجرمان از این روش، از جمله زیان‌های همزادسازی انسان دانسته شده است.<ref>موسوی سبزواری، الاستنساخ بین التقنیة و التشریع، ص۵۴-۶۳.</ref>

صرف‌نظر از برخی مقدمات یا روش‌های حرام در همزادسازی (مانند لمس کردن یا نگاه کردن به بدن نامحرم<ref>حائری، «شبیه‌سازی انسان»، ص۳۵.</ref>) فقیهان شیعه در جواز یا عدم جواز همزادسازی انسان اتفاق نظر ندارند. در همزادسازی فرض‌های مختلفی قابل طرح است که در حکم فقهی اثرگذارند؛ مانند معلوم‌بودن صاحب سلول یا معلوم‌نبودن آن، گرفتن سلول از فرد زنده یا میت، و نیز پرورش سلول در رحم همسر (صاحب تخمک باشد یا نباشد) یا زن نامحرم.<ref>موسوی سبزواری، الاستنساخ بین التقنیة و التشریع، ص۴۴-۴۵.</ref>  

[[محمد مؤمن]] و [[محمد محمدی قائنی|محمد محمدی قائینی]] اصل همزادسازی را جایز و تنها برخی اقسام آن را حرام دانسته‌اند.<ref>نگاه کنید به: مؤمن، «شبیه‌سازی»، ص۵۰-۸۰؛ محمدی قائینی، المبسوط فی فقه المسائل المعاصرة (المسائل الطبیة)، ج۲، ص۲۹۲.</ref> [[محمد فاضل لنکرانی]] نیز اگر چه این کار را جایز دانسته، اما معتقد است اگر بخواهند سلول به وجود آمده را بعد از فوت مرد، در رحم همسرش قرار دهند، این عمل جایز نیست.<ref>فاضل لنکرانی، احکام پزشکان و بیماران، ص۹۴.</ref> [[سید محمدسعید حکیم]] همزادسازی را تنها در صورتی جایز دانسته که سلول در رحم همسر پرورش یابد، اما پرورش سلول در رحم زن اجنبی را بنا بر احتیاط واجب جایز ندانسته است.<ref>حکیم، فقه الاستنساخ البشری و فتاوی الطبیة، ص۴۲.</ref> در مقابل [[سید علی سیستانی]] بر این باور است، همزادسازی انسان حتی در رحم زن اجنبی حرام نیست.<ref>سیستانی، «[https://www.sistani.org/persian/qa/01019/ پرسش و پاسخ، لقاح مصنوعی]»، در سایت دفتر آیت‌الله سیستانی.</ref> [[حسن جواهری]] با رعایت دو شرط، همزادسازی را جایز دانسته است: ۱. نطفه به وجود آمده از بین نرود؛ ۲. به صورت بسیار گسترده انجام نگرفته، منجر به اختلال نظام نشود.<ref>جواهری، «تقسیم جنینی و شبیه‌سازی»، ص۸۵.</ref> البته محمد مؤمن معتقد است، رعایت‌نکردن شرایط ذکرشده در دستیابی به انسانِ همزاد، مستلزم حرام دانستن اساسِ همزادسازی نیست؛ بلکه در این صورت باید گفت همزادسازی، عملی جایز است که با مقدمات حرام انجام شده است و لازمه حرام‌بودن مقدمه، حرمتِ ذی‌المقدمه نیست.<ref>مؤمن، «شبیه‌سازی»، ص۸۰.</ref>

اکثر فقهای اهل‌تسنن همزادسازی انسان را حرام دانسته‌اند،<ref>گروهی از مؤلفان، الفقه الطبی، ص۱۷۱.</ref> در بیانیه دهمین نشست مجمع فقه اسلامی، در مکه هم علاوه بر حرمت شبیه‌سازی انسان، بر حرمت همزادسازی انسان نیز تأکید شده است.<ref>موسوی، قرارات مجمع الفقه الاسلامی، ص۲۸۲.</ref> در مقابل برخی فقیهان اهل‌تسنن، با ذکر شرایطی همزادسازی را جایز دانسته‌اند. از جمله شرط‌ها می‌توان به موارد ذیل اشاره کرد: ۱. به‌کارگیری سلول در رحمِ همسر، ۲. انجام عمل در زمان زوجیت، ۳. موافقت زوج و زوجه ۴. معلوم ماندن نسب.<ref>الاشقر، ابحاث اجتهادیة فی الفقه الطبی، ص۳۶.</ref>

== بررسی ادله حرمت همزادسازی ==

بر اساس اصل اباحه، اگر دلیلی بر حرمت به دست نرسیده باشد، شارع حکم به اباحه کرده است، اگرچه در واقع دلیل بر حرمت وجود داشته باشد.<ref>تسخیری، «نگاهی به موضوع شبیه‌سازی انسان به کمک تکنولوژی جدید»، ص۶۰.</ref> بنابراین برای جایز دانستن همزادسازی لازم نیست دلیلی بر جواز آن اقامه شود، بلکه پاسخ دادن از ادله‌ای که بر حرمت آن اقامه شده، برای جواز آن کافی است.

همچنانکه [[شبیه‌سازی انسان]] را تصرف در خلقت خدا و حرام دانسته‌اند<ref>سبحانی، استفتائات، ج۲، ص۲۵۶.</ref> این احتمال مطرح شده، که همزادسازی انسان نیز به دلیل حرمت تغییر در خلقت خدا، حرام باشد. در توضیح این استدلال گفته شده، از آنجا که در [[آیه ۱۱۹ سوره نساء]]، تغییر در خلقُ الله، عملی شیطانی معرفی شده و از سوی دیگر شبیه‌سازی و همزادسازی از مصادیق تغییر در خلق خدا است، این عمل حرام است.<ref>مؤمن، «شبیه‌سازی»، ص۵۱-۵۲.</ref>

محمد مؤمن این استدلال را بسیار ضعیف دانسته، معتقد است با استناد به روایت‌های تفسیری<ref>برای نمونه نگاه کنید به: بحرانی، البرهان، ج۲، ص۱۷۵.</ref>، این آیه ناظر به تغییر دین خدا و ایجاد بدعت در دین است؛ اما آنچه در مراحل همزاد‌سازی انسان رخ می‌دهد، همانند کاشتن بذر گیاهان و درختان، همگی به خواست و اراده خدا انجام می‌شود.<ref>مؤمن، «شبیه‌سازی»، ص۵۲.</ref>

به باور جواد تبریزی و جعفر سبحانی، شبیه‌سازی انسان موجب اختلال در نظام می‌شود و به همین دلیل شبیه‌سازی به عنوان اولی حرام است.<ref>تبریزی، صراط النجاة، ج۷، ص۲۳۰؛ سبحانی، استفتائات، ج۲، ص۲۵۶.</ref> اگر چه در عبارات علما، این استدلال تنها درباره شبیه‌سازی مطرح شده است، اما به گفته قائینی، این استدلال در همزادسازی انسان نیز مطرح می‌شود.<ref>محمدی قائینی، المبسوط فی فقه المسائل المعاصرة (المسائل الطبیة)، ج۲، ص۲۸۸.</ref> در توضیح این استدلال گفته شده همزادسازی انسان در نهایت مستلزم تعطیل شدن برخی احکام می‌شود؛ چرا که به دلیل شناخته نشدن افراد از یکدیگر، امکان اقامه حدود از بین می‌رود؛<ref>محمدی قائینی، المبسوط فی فقه المسائل المعاصرة (المسائل الطبیة)، ج۲، ص۲۸۹.</ref> ازاین‌رو همزادسازی به هرج و مرج در جامعه می‌انجامد؛ چرا که ممکن است در شناختن مجرم‌ها اشتباه صورت گیرد یا مجرم‌ها هیچگاه شناخته نشوند.<ref>حائری، «شبیه‌سازی انسان»، ص۳۶؛ جواهری، بحوث فی الفقه المعاصر، ج۲، ص۳۰۲.</ref>  

در پاسخ به این استدلال گفته شده، اشکال اختلال نظام تنها در صورتی مطرح می‌شود که همزادسازی انسان به صورت گسترده انجام شود؛ ولی این استدلال بر حرمت همزادسازی در موارد اندک دلالت ندارد.<ref>محمدی قائینی، المبسوط فی فقه المسائل المعاصرة (المسائل الطبیة)، ج۲، ص۲۸۹.</ref> برخی محققان نیز با اشکال صغروی به این استدلال بر این باورند که همزادسازی انسان به تطابق صد در صدی افراد نمی‌انجامد و به همین دلیل هیچگاه منجر به هرج و مرج نمی‌شود.<ref>جواهری، «تقسیم جنینی و شبیه‌سازی»، ص۱۰۸؛ اسلامی، «شبیه‌سازی انسانی از دیدگاه شیعه؛ بررسی چهار دیدگاه»، ص۶۴؛ محمدی قائینی، المبسوط فی فقه المسائل المعاصرة (المسائل الطبیة)، ج۲، ص۲۸۹.</ref>

ممکن است گفته شود روش همزادسازی تنها باید در مورد همسر شرعی انجام شود؛ چرا که طبق روایت علی بن سالم از امام صادق(ع)<ref>کلینی، الکافی، ج۵، ص۵۴۱.</ref> داخل کردن نطفه مرد (غیر از زنا) در رحم زن اجنبی، حرام است.<ref>جواهری، «تقسیم سلولی و شبیه‌سازی»، ص۸۷.</ref> محمد مؤمن در توضیح این استدلال به آیاتی مانند [[آیه ۳۱ سوره نور]] اشاره کرده است. مطابق این آیه زنان باید شرمگاه خود را از بهره‌وری بیگانگان حفظ نمایند و حال آنکه قرار دادن سلول مرد بیگانه درون رحم و تخمک زن نامحرم، از مصادیق بارز بهره‌‌وری بیگانگان است.<ref>مؤمن، «شبیه‌سازی»، ص۵۳-۵۴.</ref> حتی [[محمد محمدی قائنی|محمدی قائینی]] معتقد است بر اساس عموم این آیه کاشتن همزاد، نه تنها در رحم اجنبی، بلکه در رحم همسرِ صاحب تخمک نیز ممنوع است؛‌ چرا که در آیه ۳۱ سوره نور تنها جماع و فرزندآوری از راه معمول آن جایز و موارد دیگر آن حرام معرفی شده است.<ref>محمدی قائینی، المبسوط فی فقه المسائل المعاصرة (المسائل الطبیة)، ج۲، ص۲۸۷-۳۰۰.</ref>

با این حال محمد مؤمن و حسن جواهری این استدلال را ضعیف برشمرده‌اند. حسن جواهری استدلال به روایت علی بن سالم را ناکافی دانسته معتقد است تعبیر «نطفه مرد» که در روایت ذکر شده، به «منی» اشاره دارد و شامل تخمکِ بارور شده نمی‌شود.<ref>جواهری، «تقسیم سلولی و شبیه‌سازی»، ص۸۸.</ref> محمد مؤمن نیز پاسخ داده که مفاد این آیه به بهره‌وری جنسی اختصاص دارد و مواردی مانند پرورش سلول در رحم زن را شامل نمی‌شود.<ref>مؤمن، «شبیه‌سازی»، ص۵۴-۵۵.</ref> همچنین اگرچه محمدی قائینی پرورش سلول همزاد را در همه رحم‌ها ممنوع دانست، اما معتقد است در صورتی که با پیشرفت علم بتوان سلول همزاد را در لوله‌های آزمایشگاهی پرورش داد، این کار اشکالی ندارد.<ref>محمدی قائینی، المبسوط فی فقه المسائل المعاصرة (المسائل الطبیة)، ج۲، ص۲۹۲.</ref>

از ادله‌ای که بر خصوص حرمت همزادسازی دلالت دارد، استدلال به روایت‌هایی (مانند صحیحه رفاعه<ref>کلینی، الکافی، ج۳، ص۱۰۸.</ref> و موثقه اسحاق بن عمار<ref>شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج۴، ص۱۷۱.</ref>) است که بر اساس آنها، از بین بردن نطفه یا بیرون آوردن آن از رحم، حرام است. از آنجا که موفقیت عمل همزادسازی، قطعی نیست و این احتمال وجود دارد که همه سلول‌ها به سرانجام نرسند، حرمت آن اثبات می‌شود.<ref>حائری، «شبیه‌سازی انسان»، ص۳۶-۳۸.</ref> محمد مؤمن این استدلال را در اثبات حرمت همزادسازی کافی ندانسته، معتقد است آنچه از این استدلال استفاده می‌شود، حرمت از بین بردن نطفه است، اما اگر در اثر پیشرفت علم، هیچیک از سلول‌ها از بین نرفت، دلیلی بر حرمت همزادسازی باقی نمی‌ماند.<ref>مؤمن، «شبیه‌سازی»، ص۸۷.</ref>

فقیهان شیعه در این مسئله که مادرِ انسان همزادسازی شده چه کسی است، اقوال مختلفی دارند. اگر سلول جداشده، در رحم همان زن صاحب نطفه قرار بگیرد، در این صورت بدون تردید، آن زن مادر انسانِ همزاد خواهد بود.<ref>مرتضوی، و نوروزی، «بررسی ابعاد فقهی همزادسازی و بدل‌سازی انسانی»، ص۱۱۳.</ref> اما در صورتی که سلول جداشده، در رحم همان زنِ صاحب نطفه قرار نگیرد، برخی فقیهان، زن صاحب رحم و بعضی صاحب سلول را مادر انسانِ همزاد دانسته‌اند.<ref>معینی‌فر، و حاجیعلی، «نسب طفل شبیه‌سازی شده در نظام حقوقی اسلام»، ص۱۱۵.</ref> سید علی سیستانی معتقد است بنا بر احتیاط واجب در مسئله ارث باید مصالحه صورت گیرد، ولی در مسئله محرمیت، هر دو زن محرم هستند؛ چرا که صاحب تخمک، همسرِ پدر بچه و صاحب رحم، مانند مادرِ او است.<ref>سیستانی، «[https://www.sistani.org/persian/qa/01019/ پرسش و پاسخ؛ لقاح مصنوعی، در ، سایت دفتر آیت‌الله سیستانی]».</ref>

سید ابوالقاسم خویی و [[محمد آصف محسنی]] با استناد به [[آیه ۲ سوره مجادله]]، صاحب رحم را مادر شرعی فرد همزادسازی شده دانسته‌اند. به باور آنها از منسوب‌بودن تخمک به یک زن، نمی‌توان مادر شرعی را شناخت، بلکه مادر شرعی کودک، زنی است که نطفه در رحم او رشد می‌کند و فرزند را به دنیا می‌آورد.<ref>خویی، مسائل و ردود، ج۲، ص۳۲۰؛‌ محسنی، الفقه و مسائل طبیه، ج۱، ص۴۰۹.</ref> اما سید کاظم حائری با رد این استدلال معتقد است آیه ۲ سوره مجادله در مقام تعریف تعبدی مادر نیست؛ ازاین‌رو انسان‌هایی که از روش همزادسازی متولد می‌شوند،‌ با افراد دوقلو یا چندقلویی که از راه طبیعی به دنیا می‌آیند، هیچ تفاوتی ندارند و مادر آنها، زنِ صاحب تخمک است، نه زنی که نطفه در رحم او رشد کند.<ref>حائری، «شبیه‌سازی انسان»، ص۳۹-۴۰.</ref> محمد مؤمن نیز با نپذیرفتن عنوان مادری برای صاحب رحم، معتقد است، همانطور که نمی‌توان دستگاه‌های آزمایشگاهی را که نطفه درون آنها رشد می‌کند، مادر انسانِ همزاد دانست، زنی که تنها از رحم او برای پرورش نطفه استفاده می‌شود را نیز نمی‌توان مادرِ انسانِ همزاد خواند.<ref>مؤمن، «شبیه‌سازی»، ص۸۸.</ref>

به نظر امام خمینی، ملاک مادری به صاحب تخمک بودن است و آن زنی که تخمک از او گرفته شده، مادر حقیقی و شرعی انسانِ همزاد است.<ref>خمینی، تحریر الوسیله، ص۹۹۰.</ref> محمد فاضل لنکرانی،<ref>فاضل لنکرانی، احکام پزشکی و بیماران، ص۹۶.</ref> [[حسینعلی منتظری]]،<ref>منتظری، احکام پزشکی، ص۸۷.</ref>، محمد مؤمن<ref>مؤمن، «شبیه‌سازی»، ص۸۷.</ref> و [[سید علی خامنه‌ای]]<ref>خامنه‌ای، احکام پزشکی، ص۳۳.</ref> از دیگر قائلان این قول هستند. به گفته محمد مؤمن حقیقت نطفه از صاحب اسپرم و صاحب تخمک به وجود می‌آید و قرار گرفتن آن در رحم زن دیگر، موجب از بین رفتن رابطه تکوینی آن نمی‌شود.<ref>مؤمن، «شبیه‌سازی»، ص۸۸.</ref>

* جواهری، حسن، بحوث فی الفقه المعاصر، بیروت، دار الذخائر،‌ بی‌تا.

* سیستانی، سید علی، [https://www.sistani.org/persian/qa/01019/ «پرسش و پاسخ شبیه‌سازی»]، سایت دفتر آیت‌الله العظمی سیستانی،‌ تاریخ بازدید: ۲۰ شهریور ۱۴۰۳ش.