کاربر:Mojtaba61.Abedini/صفحه تمرین۳: تفاوت میان نسخه‌ها

→ تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر

دیداریویکی‌متن

@@ خط ۱۴: / خط ۱۴: @@
 و الا اگر نپذیریم که حزن و اندوه باعث طرب می‌شود در این صورت نیاهه جنبه شادمانی و لهویت ندارد لذا موضوعاً از بحث غنا خارج می‌شود.
-مقوله غنا: کلام یا کیفیت؟
-نویسنده در بخش دوم از فصل دوم اختلاف میان فقها را ذکر کرده که آیا غنا از مقوله صوت است یا کیفیت عارض بر صدا، و در ادامه به ادله هر یک از فقها اشاره می‌کند (ص۴۴-۴۷).
+رابطه غنا و موسیقی
+نویسنده معتقد است لفظ موسیقی در منابع فقهی و اسلامی وارد نشده و کلمه موسیقی معرب از لفظ یونانی است و تنها لفظ معازف در بعضی احادیث وارد شده که مراد از آن آلات و ابزار طرب است و در بسیاری از موارد بین غنا و موسیقی فرقی قائل نشدند و هر دو را به یک معنا و مفهوم به کار می‌برند. البته عالمان عصر حاضر لفظ موسیقی را به معنای صدای ابزار و آلات طرب استعمال می‌کنند که اخص از مفهوم لفظ غنا است و اگر بخواهیم بین دو عنوان را از نظر نسبت‌های چهارگانه علم منطق بسنجیم رابطه آنها عموم و خصوص مطلق است چرا که هر غنایی مساوی است ولی هر موسیقی غنا نیست
+مطرح نکردن عنوان موسیقی و اکتفا به مباحث غنا از نظر فقها چنین به ذهن القا می‌شود که موسیقی تابعی از غناست و حکم موسیقی همان حکم غنا را دارد اما با دقت بیشتری که در گفتار علما دقت می‌کنیم در می‌یابیم که در بعضی موارد حرمت غنا را تابع به کار بستن ابزار و آلات موسیقی دانستند کما اینکه نظر شیخ طوسی و فیض کاشانی اینگونه است.
+به اعتقاد نویسنده از کلام شهید ثانی در شرح لمعه استفاده می‌شود که حرمت موسیقی هم تابع غنا نیست بلکه غنای مجاز مانند غنای در عروسی اگر همراه با آلات موسیقی و شهوت انگیز باشد حرام است(ص۳۱-۳۳).
+== ماهیت و مقوله غنا ==
+به باور نویسنده برای مشخص کردن حکم شرعی در یک مسئله‌ همچون غنا، تبیین مفهوم و مصداق آن از ضروریات امر به شما می‌رود، در نتیجه نویسنده فصلی را اختصاص داده به تبیین ماهیت غنا و اینکه غنا از مقوله قول و فعل است یا از مقوله کیف؟(ص۳۷)
+به اعتقاد نویسنده برای دانستن مفهوم و مصداق غنا برخی علما با مراجعه به معنای لغوی و برخی دیگر بل مراجعه به عرف و عده‌ای دیگر با مراجعه به کتاب و سنت اقدام به صدور حکم شرعی درباره غنا کرده‌اند
+نویسنده معتقد است تعریف‌هایی که لغویان از معنای غنا کرده‌اند ابهامات بیشتری را به وجود آورده است  چرا که در تعریف، معرف باید اجلی از معرف و نیز جامع افراد و مانع اغیار باشد که این معیارها در تعاریف غنا لحاظ نشده است (ص۳۷).
+به اعتقاد نویسنده عرف نیز نمی‌تواند دارای اشکالاتی است. نویسنده با استناد به کلام صاحب جواهر معتقد است عرف همواره با تغییر شرایط زمان جغرافیایی فرهنگی اجتماعی و احوالی انسان‌ها متغیر می‌شود
+لذا نمی‌توان تعرییفی جامع و مانع از راه عرف برای غنا ارائه کرد چون مفهوم غنا با تحول زمان و مکان و احوال انسان‌ها متحول می‌شود (ص۴۳)
+نویسنده تنها راه معنای غنا را مراجعه به کتاب و سنت ی‌داند که از راه مبانی فقه اجتهادی که در کتاب و سنت است می‌توان مفهوم موسیقی غنایی را مشخص کردنویسنده با استناد به روایتوامام صادق ع که کلمات لغو، لهو و زور در آیات را بر غنا تطبیق داده، نتیجه می‌گیرد که بر اساس مبانی فقه اجتهادی موسیقی، غنایی که موضوع برای حرمت قرار داده به معنای شرعی آن می‌باشد که مرکب است از آواز به گونه لهو و لغو و آواز با کلمات باطل نه به معنای لغوی آن که عبارت است از آواز خوش و پسندیده(ص۴۳ و ۴۴).
+== مقوله غنا: کلام یا کیفیت؟ ==
+نویسنده در بخش دوم از فصل دوم اختلاف میان فقها را ذکر کرده که غنا از مقوله صوت است یا کیفیت عارض بر صدا؟ در ادامه به ادله قائلین هر یک از این دو قول پرداخته است
+کسانی که قائل به مقوله کلام بودن غنا هستند به روایات تفسیری که قول زور و لهو الحدیث را به غنا تفسیر کرده‌اند و نیز برخی روایات دیگر استفاده کرده‌اند که غنا از مقاله قول و کلام است به باور نویسنده نتیجه این نظریه این است که اگر مطالب مفید و آموزنده از طریق آواز و آهنگ زیبا خوانده شود غنا نبوده و حرام نیست بلکه حتی اگر صرف آواز باشد و کلام لهوی در آن نباشد نیز غنا نیست
+اما کسانی که غنا را از مقاله کیف (صوت) می‌دانند استنادشان کتب لغت، عرف و در روایتی از امام صادق است بوده که غنا را از مقاله صوت می‌دانند
+به باور نویسنده از نظر علمی فرقی بین دو نظریه‌ی غنا از مقاله قول یا مقوله کیف وجود ندارد زیرا در هر دو صورت از نظر شرع غنای حرام در موردی است که عنوان لهو، لغو و زور بر آن تطبیق کند و در موردی که تطبیق نکند از نظر شرع غنی حرام بحساب نمیاید(ص۴۴-۴۷).
 غنا حرمت ذاتی یا همراه با امور حرام؟
@@ خط ۳۸: / خط ۷۲: @@
 در ادامه، نویسنده،۲۶ روایت برای این دو دسته از روایات اشاره می‌کند و سپس به جمع‌بندی روایات می‌پردازد. به اعتقاد نویسنده تعدادی از این روایات دارای سند ضعیف هستند و برخی دیگر بر حرمت غنا توأم با لهو و لعب تأکید دارند. بنابراین، از مجموعه روایات، تواتر معنوی حاصل می‌شود که محقق یقین می‌آورد که غنا از نظر اسلام ممنوع و مورد نهی است. با این حال، نویسنده اشاره می‌کند که مفهوم و مصداق غنا در هیچ یک از آیات و روایات به خوبی تبیین نشده است (ص۵۸-۶۸).
-بررسی آرا و ادله قائلین به حلیت ذاتی غنا
+== بررسی آرا و ادله قائلین به حلیت ذاتی غنا ==
 نویسنده در بخش دوم از فصل سوم به بررسی آرا و ادله قائلین به حلیت ذاتی غنا می‌پردازد. او در این بخش، ابتدا نظرات تعدادی از فقها را بیان می‌کند که به حلیت غنا اعتقاد دارند. در ادامه به ادله حلیت ذاتی غنا می‌پردازد (ص۶۹-۷۳). به باور نویسنده مهم‌ترین دلایل فقها بر حلیت غنا عبارتند از:
@@ خط ۵۰: / خط ۸۳: @@
 نویسنده در فصل چهارم به آرای و ادله فقهای اهل سنت در مورد غنا می‌پردازد (ص۸۷-۹۰).
-آرای عرفای اسلامی در باب غنا
+== آرای عرفای اسلامی در باب غنا ==
 نویسنده در فصل پنجم به بررسی آرای عرفای اسلامی درباره غنا می‌پردازد. در ادامه به مقایسه و تطبیق آرای فقها و اندیشمندان صوفیه در زمینه غنا می‌پردازد (ص ۹۳-۱۰۰).