کاربر:Mojtaba61.Abedini/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
نویسنده در پایان فصل دوم به بررسی انواع صدای زن در خوانندگی می‌پردازد. او با مرور مطالب پیشین، به موضوع تغییر صدای زن به صدای بم، صدای مردانه و همچنین صدای کودکانه اشاره کرده و بدون پرداختن به جنبه فقهی، بحث را خاتمه می‌دهد (ص ۶۱). | نویسنده در پایان فصل دوم به بررسی انواع صدای زن در خوانندگی می‌پردازد. او با مرور مطالب پیشین، به موضوع تغییر صدای زن به صدای بم، صدای مردانه و همچنین صدای کودکانه اشاره کرده و بدون پرداختن به جنبه فقهی، بحث را خاتمه می‌دهد (ص ۶۱). | ||
==حرمت ذاتی یا عرضی؟ == | ==حرمت غنا، ذاتی یا عرضی؟ == | ||
بیشتر فقهای مسلمان غنا را حرام می‌دانند، اما درباره ذاتی یا عرضی بودن حرمت اختلاف نظر دارند. اکثر فقها به حرمت ذاتی قائل‌اند، اما فقهایی مانند فیض کاشانی و محقق سبزواری حرمت عرضی را پذیرفته‌اند. فقهای اهل سنت نیز در این موضوع وحدت نظر ندارند و دیدگاه‌های متفاوتی از جواز تا حرمت، کراهت و اباحه دارند. نویسنده در ادامه پس از تکرار مساله به سه دیدگاه اشاره می‌کند: ۱. حرمت ذاتی غنا ۲. حرمت ناشی از عوامل خارجی ۳. تفصیل میان غنای لهوی و غیرلهوی. | به باور نویسنده بیشتر فقهای مسلمان غنا را حرام می‌دانند، اما درباره ذاتی یا عرضی بودن حرمت اختلاف نظر دارند. اکثر فقها به حرمت ذاتی قائل‌اند، اما فقهایی مانند فیض کاشانی و محقق سبزواری حرمت عرضی را پذیرفته‌اند. فقهای اهل سنت نیز در این موضوع وحدت نظر ندارند و دیدگاه‌های متفاوتی از جواز تا حرمت، کراهت و اباحه دارند. نویسنده در ادامه پس از تکرار مساله به سه دیدگاه اشاره می‌کند: ۱. حرمت ذاتی غنا ۲. حرمت ناشی از عوامل خارجی ۳. تفصیل میان غنای لهوی و غیرلهوی. | ||
به باور نویسنده اکثریت فقهای شیعه با شهرت نزدیک به اجماع، غنا را ذاتاً حرام دانسته‌اند. وی نظر ۲۸ فقیه شیعه همچون شیخ صدوق، شیخ طوسی، علامه حلی، از آغاز غیبت کبری تا به امروز را بیان کرده است. (ص ۶۲ - ۷۵). | به باور نویسنده اکثریت فقهای شیعه با شهرت نزدیک به اجماع، غنا را ذاتاً حرام دانسته‌اند. وی نظر ۲۸ فقیه شیعه همچون شیخ صدوق، شیخ طوسی، علامه حلی، از آغاز غیبت کبری تا به امروز را بیان کرده است. (ص ۶۲ - ۷۵). | ||