مجسمهسازی: تفاوت میان نسخهها
Hasanejraei (بحث | مشارکتها) ←تبیین مسئله: افزودن تفکیک جاندار و غیرجاندار |
Hasanejraei (بحث | مشارکتها) ←تبیین مسئله: اصلاح ساختار |
||
خط ۸: | خط ۸: | ||
==تبیین مسئله== | ==تبیین مسئله== | ||
مجسمهسازی یکی از مسائل مهم و مورد ابتلا در فقه معاصر بوده،<ref>منتظری، دراسات فی المکاسب المحرمه، ج۲، ص۵۴۲.</ref> و بههمراه نقاشی بهعنوان دو حکم فقهی، با عناوین «تصویر»، «صورت» و «تمثال» در منابع روایی شیعه و اهلسنت وارد شده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به حر عاملی، وسائل الشیعه، ج۵، ص۱۷۴-۱۷۶؛ احمد بن حنبل، مسند احمد، ج۴، ص۶۵؛ بخاری، صحیح بخاری، ج۳، ص۱۳۶.</ref> | مجسمهسازی یکی از مسائل مهم و مورد ابتلا در فقه معاصر بوده،<ref>منتظری، دراسات فی المکاسب المحرمه، ج۲، ص۵۴۲.</ref> و بههمراه نقاشی بهعنوان دو حکم فقهی، با عناوین «تصویر»، «صورت» و «تمثال» در منابع روایی شیعه و اهلسنت وارد شده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به حر عاملی، وسائل الشیعه، ج۵، ص۱۷۴-۱۷۶؛ احمد بن حنبل، مسند احمد، ج۴، ص۶۵؛ بخاری، صحیح بخاری، ج۳، ص۱۳۶.</ref> جمعی از فقیهان شیعه در آثار خود به اهمیت مجسمهسازی و لزوم پرداختن به احکام آن توجه کردهاند؛ از جمله ناصر مکارم شیرازی، بهرهگیری از مجسمهسازی را در راستای بزرگداشت شخصیتهای ملی، مذهبی و فرهنگی در جوامع اسلامی مورد اشاره قرار داده<ref>مکارم شیرازی، استفتائات جدید، ج۲، ص۲۳۹.</ref> و [[محمدجواد فاضل لنکرانی]]، مجسمهسازی را ابزاری برای بیان حقایق و مسائل اجتماعی خوانده که میتواند ابزاری برای ترویج مفاهیم دینی و مقابله با تبلیغات ضددینی باشد.<ref>فاضل لنکرانی، «موضوعات و ملاکات در فقه هنر»، ص۲۷.</ref> وی همچنین مجسمهسازی و امور مشابه آن را از ضروریات زندگی انسانها خوانده و بر فقیهان لازم دانسته است با توجه به مقتضیات زمان و نیازها و ضرورتهای جامعه اسلامی، در مقام استنباط حکم شرعی به این امور توجه داشته باشد.<ref>فاضل لنکرانی، «موضوعات و ملاکات در فقه هنر»، ص۲۷.</ref> | ||
جمعی از فقیهان شیعه در آثار خود به اهمیت مجسمهسازی و لزوم پرداختن به احکام آن توجه کردهاند؛ از جمله ناصر مکارم شیرازی، بهرهگیری از مجسمهسازی را در راستای بزرگداشت شخصیتهای ملی، مذهبی و فرهنگی در جوامع اسلامی مورد اشاره قرار داده<ref>مکارم شیرازی، استفتائات جدید، ج۲، ص۲۳۹.</ref> و [[محمدجواد فاضل لنکرانی]]، مجسمهسازی را ابزاری برای بیان حقایق و مسائل اجتماعی خوانده که میتواند ابزاری برای ترویج مفاهیم دینی و مقابله با تبلیغات ضددینی باشد.<ref>فاضل لنکرانی، «موضوعات و ملاکات در فقه هنر»، ص۲۷.</ref> وی همچنین مجسمهسازی و امور مشابه آن را از ضروریات زندگی انسانها خوانده و بر فقیهان لازم دانسته است با توجه به مقتضیات زمان و نیازها و ضرورتهای جامعه اسلامی، در مقام استنباط حکم شرعی به این امور توجه داشته باشد.<ref>فاضل لنکرانی، «موضوعات و ملاکات در فقه هنر»، ص۲۷.</ref> | |||
مکارم شیرازی در بیان مصادیق مجسمهسازی، رباتهای کامپیوتری و عروسکها را نیز از از همین سنخ خوانده<ref>مکارم شیرازی، استفتائات جدید، ج۳، ص۱۶۸.</ref> و [[محمداسحاق فیاض]]، ساخت مجسمه انسان و اعضای بدن او را نیز بهعنوان ابزاری برای تعلیم دانشجویان پزشکی به جای تشریح بدن انسان مورد توجه قرار داده است.<ref>فیاض، الاستفتائات الشرعیة، ج۱، ص۱۰۹.</ref> | مکارم شیرازی در بیان مصادیق مجسمهسازی، رباتهای کامپیوتری و عروسکها را نیز از از همین سنخ خوانده<ref>مکارم شیرازی، استفتائات جدید، ج۳، ص۱۶۸.</ref> و [[محمداسحاق فیاض]]، ساخت مجسمه انسان و اعضای بدن او را نیز بهعنوان ابزاری برای تعلیم دانشجویان پزشکی به جای تشریح بدن انسان مورد توجه قرار داده است.<ref>فیاض، الاستفتائات الشرعیة، ج۱، ص۱۰۹.</ref> | ||
بهگفته [[علیرضا اعرافی]]، بحث از حرمت و حکم شرعی مجسمهسازی اولین بار از سوی شیخ مفید در کلمات فقها مطرح شده است.<ref>عابدینزاده، مجسمه و نقاشی: تقریرات درس آیت الله اعرافی، ص۲۴.</ref> در منابع فقهی شیعه باب مستقلی به مجسمهسازی اختصاص داده نشده و احکام مربوط به آن در ضمن ابواب فقهی طهارت (احکام وضو)،<ref>نراقی، مستند الشیعة، ج۲، ص۱۸۰.</ref> نماز (لباس و مکان نمازگزار و احکام مساجد)<ref>نجفی، جواهر الکلام، ج۸، ص۳۸۳.</ref> و متاجر (کسبهای حرام)<ref>روحانی، فقه الصادق، ج۱۴، ۲۱۸.</ref> بررسی شده است. با این حال شیخ انصاری در «کتاب المکاسب» بخشی را به بررسی حکم فقهی مجسمهسازی و احکام مربوط به کسب درآمد از طریق آن، ذیل عنوان کلی «اموری که اکتساب به واسطه آنها ذاتاً حرام است» اختصاص داده است<ref>شیخ انصاری، کتاب المکاسب، ج۱، ص۱۸۳.</ref> که بهواسطه تدریس این کتاب و شروح و تعلیقاتی که بر آن نگاشته شده، بحث از حکم فقهی مجسمهسازی وارد کلمات فقهای معاصر شده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به توحیدی تبریزی، مصباح الفقاهة: تقریرات درس مکاسب آیت الله خویی، ج۱، ص۳۵۳؛ خمینی، المکاسب المحرمة، ج۱، ص۱۶۸؛ منتظری، دراسات فی المکاسب المحرمة، ج۲، ص۵۴۱.</ref> | بهگفته [[علیرضا اعرافی]]، بحث از حرمت و حکم شرعی مجسمهسازی اولین بار از سوی شیخ مفید در کلمات فقها مطرح شده است.<ref>عابدینزاده، مجسمه و نقاشی: تقریرات درس آیت الله اعرافی، ص۲۴.</ref> در منابع فقهی شیعه باب مستقلی به مجسمهسازی اختصاص داده نشده و احکام مربوط به آن در ضمن ابواب فقهی طهارت (احکام وضو)،<ref>نراقی، مستند الشیعة، ج۲، ص۱۸۰.</ref> نماز (لباس و مکان نمازگزار و احکام مساجد)<ref>نجفی، جواهر الکلام، ج۸، ص۳۸۳.</ref> و متاجر (کسبهای حرام)<ref>روحانی، فقه الصادق، ج۱۴، ۲۱۸.</ref> بررسی شده است. با این حال شیخ انصاری در «کتاب المکاسب» بخشی را به بررسی حکم فقهی مجسمهسازی و احکام مربوط به کسب درآمد از طریق آن، ذیل عنوان کلی «اموری که اکتساب به واسطه آنها ذاتاً حرام است» اختصاص داده است<ref>شیخ انصاری، کتاب المکاسب، ج۱، ص۱۸۳.</ref> که بهواسطه تدریس این کتاب و شروح و تعلیقاتی که بر آن نگاشته شده، بحث از حکم فقهی مجسمهسازی وارد کلمات فقهای معاصر شده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به توحیدی تبریزی، مصباح الفقاهة: تقریرات درس مکاسب آیت الله خویی، ج۱، ص۳۵۳؛ خمینی، المکاسب المحرمة، ج۱، ص۱۶۸؛ منتظری، دراسات فی المکاسب المحرمة، ج۲، ص۵۴۱.</ref> | ||
===اختصاص حکم حرمت به مجسمه جانداران=== | |||
فقیهان با تفکیک حکم فقهیِ ساختن مجسمه موجودات جاندار از غیرجاندار، بر آنند که تنها مجسمهسازی از موجودات جاندار حرام است. در حالی که بیشتر فقیهان ساختن مجسمه از موجودات غیرجاندار را بیاشکال قلمداد کردهاند، شیخ انصاری بر آن است که حتی اگر مجسمه موجودات غیرجاندار موجب اعجاب شود و تحسین بیننده را برانگیزد، ساختن آن دارای اشکال است.<ref>شیخ انصاری، کتاب المکاسب، ج۱، ص۱۸۸.</ref> | |||
علاوه بر این، [[جعفر سبحانی]] نیز بر آن است که اطلاق کلام ابوالصلاح حلبی<ref>حلبی، الکافی فی الفقه، ص۲۸۱.</ref> و ابنبراج،<ref>ابنبراج، المهذب، ج۱، ص۳۴۴.</ref> ظهور در حرمت ساخت مجسمه، و حتی مجسمه موجودات غیرجاندار است.<ref>یعقوبی اصفهانی، المواهب فی تحریر مکاسب المحرمة، ص۳۷۷.</ref> | |||
==فتاوا، دلایل و استثنائات حرمت== | ==فتاوا، دلایل و استثنائات حرمت== |