قرارداد آتی (منابع مطالعاتی): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{منابع مطالعاتی|}} | {{منابع مطالعاتی|}} | ||
[[قرارداد آتی]] توافقی است که طی آن مقدار دارایی مشخص از یک کالا در زمان معین در آینده و با قیمت مشخص، خرید یا فروش می‌شود. ماهیت این | [[قرارداد آتی]] توافقی است که طی آن مقدار دارایی مشخص از یک کالا در زمان معین در آینده و با قیمت مشخص، خرید یا فروش می‌شود. ماهیت این قرارداد تعهد است و خریدار متعهد می‌شود کالای مورد نظر را در تاریخ تعیین شده تحویل گرفته و مبلغ مشخصی را پرداخت نماید و فروشنده نیز متعهد می‌شود که در تاریخ مورد نظر با دریافت مبلغ مشخصی، کالای مورد نظر را تحویل دهد. ارکان این قرارداد: ۱.مقدار دارایی مشخص ۲.زمان مشخص ۳.عدم رد و بدل شدن مبلغ ۴.تعهد خریدار و فروشنده به پرداخت وجه و کالا در زمان مشخص | ||
گرچه این قرارداد به صورت خصوصی و بین دو نفر قابل اجرا است ولکن | گرچه این قرارداد به صورت خصوصی و بین دو نفر قابل اجرا است ولکن به‌جهت اینکه شرایط نظام‌مند شود و التزام به تعهدات وجود داشته باشد، بازارهای کلان مالی متصدی اجرای این معاملات شده‌اند. بازارهای مالی در کنار معاملات اصلی، ابزارهای مشتقه معاملاتی مانند قرارداد آتی را طراحی کرده‌اند و فعالان بازار از این ابزارهای معاملاتی استفاده می‌کنند. حقیقت و ماهیت اصلی معاملات آتی همان توافق با توضیحات مذکور است و اما شرایط آن در بازارهای مختلف مثل بورس و فارکس و ارزهای دیجیتال با هم تفاوت دارد. | ||
در قرارداد آتی کالا و پول تا قبل از سررسید رد و بدل نمی‌شوند بلکه طرفین به عنوان وجه ضمان مبلغی را نزد فرد یا نهادی قرار می‌دهند و از همین جهت مورد بحث چالش فقهی قرار گرفته است. [[ناصر مکارم شیرازی]] از مراجع معاصر معاملات آتی را باطل دانسته؛ ولی [[علی عندلیبی]] و [[سید عباس موسویان]] از پژوهشگران فقهی معاصر قائل به مشروعیت این نوع قرارداد شده‌اند. در این صفحه کتاب‌ها، مقالات و پایان‌نامه‌هایی جمع‌آوری شده که از منظر فقه معاصر به بررسی قرارداد آتی پرداخته‌اند. | در قرارداد آتی کالا و پول تا قبل از سررسید رد و بدل نمی‌شوند بلکه طرفین به عنوان وجه ضمان مبلغی را نزد فرد یا نهادی قرار می‌دهند و از همین جهت مورد بحث چالش فقهی قرار گرفته است. [[ناصر مکارم شیرازی]] از مراجع معاصر معاملات آتی را باطل دانسته؛ ولی [[علی عندلیبی]] و [[سید عباس موسویان]] از پژوهشگران فقهی معاصر قائل به مشروعیت این نوع قرارداد شده‌اند. در این صفحه کتاب‌ها، مقالات و پایان‌نامه‌هایی جمع‌آوری شده که از منظر فقه معاصر به بررسی قرارداد آتی پرداخته‌اند. | ||