فرزندخواندگی (منابع مطالعاتی): تفاوت میان نسخه‌ها

[[فرزندخواندگی]] به معنای برقراری رابطه والد و فرزندی، به‌طور حکمی و قراردادی است. در فرزندخواندگی طرفین با یکدیگر رابطه نسَبی خاص والد و فرزند را ندارند اما به آثار و احکام والد و فرزندی مانند توارث، وجوب نفقه و محرمیت ملتزم می‌شوند. فرزندخواندگی در دوران جاهلیت رواج داشته و از آن با عنوان «تَبَنّی» یاد شده است. امروزه نیز در کشورهای مختلف اسلامی و غیراسلامی نهادهایی برای فرزندپذیری کودکان بی‌سرپرست، ایجاد گردیده است. در بررسی فقهی فرزندخواندگی پرسش‌هایی از این قبیل مطرح است که آیا می‌توان میان لزوم احکامی مانند توراث و محرمیت تمایز قائل شد؟ در صورتی که طرفین ناهمجنس باشند آیا میان والد و فرزندخوانده محرمیت برقرار است؟ اگر چنین است محرمیت به والد و فرزندخوانده اختصاص دارد یا در مورد نزدیکان دیگر نیز صادق است؟ آیا سن فرزندخوانده در وقوع محرمیت تاثیرگذار است یا خیر؟ اگر به لحاظ فقهی میان والد و فرزندخوانده محرمیت برقرار نیست از چه راه‌هایی می‌توان میان ایشان محرمیت برقرار نمود؟ آیا ازدواج والد و فرزندخوانده شرعا جایز است یا خیر؟ در دوران معاصر بیشتر فقها و صاحبنظران همانند فقهای پیشین، فرزندخواندگی را با استناد به آیات قرآن، از لحاظ فقهی نامعتبر دانسته و صرف آن را موجب محرمیت، توارث یا احکامی مانند آن نمی دانند؛ با این وجود برخی مانند [[یوسف صانعی]] و [[محمد صادقی تهرانی]] برآنند که به لحاظ فقهی، میان والد و فرزندخوانده محرمیت برقرار است.