پرداخت یارانه دولتی (منابع مطالعاتی): تفاوت میان نسخه‌ها

→ تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر تفاوت با ویرایش جدیدتر ←

دیداریویکی‌متن

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 {{موضوعات فاقد منبع مطالعاتی}}
-[[پرداخت یارانه دولتی]] سهیم کردن مردم در سود حاصل از منابع ملی است. در برخی جوامع این سود را به شرکت‌های تولیدی می‌دهند تا کالاهای اساسی مردم را با تخفیف در اختیار آنها قرار دهد. ممکن است این مبلغ به خود مردم به صورت یارانه واگذار شود تا هرکس هر آنچه نیاز دارد تهیه کند. مسئله پرداخت یارانه دولتی، از جهت فقهی با مسئله محدوده اختیارات حاکم در مصرف بیت‌المال ارتباطی وثیق دارد.
+[[پرداخت یارانه دولتی]] اعطاء اعتبار یا مبلغی مشخص از ناحیه دولت به افراد، شرکت‌ها و یا موسسات است. پرداخت یارانه به چند صورت امکان پذیر است: ۱.پرداخت یارانه در قالب تخصیص اعتبار یا پرداخت مبالغی به موسسات یا شرکت‌های تولیدی به منظور پیشگیری از ورشکستگی یا تشویق به تولید. ۲.پرداخت قسمتی از مبلغ کالاهای اساسی که مورد نیاز تمام افراد جامعه است به تولیدکننده. ۳.پرداخت مبلغ یا اعتبار به طور مستقیم به مردم، به‌عنوان سود حاصل از منابع و منافع ملی و یا قسمتی از بیت‌المال به جهت یکسان‌سازی سطح رفاه در میان آحاد جامعه. مسئله پرداخت یارانه دولتی، از جهت فقهی با مسئله محدوده اختیارات حاکم در مصرف بیت‌المال ارتباطی وثیق دارد.
 اگرچه این موضوع در ادبیات فقهی معاصر نمود زیادی ندارد؛ ولی می‌تواند پرسش‌هایی را پیش روی فقها قرار دهد. مثلا آیا دولت بایستی یارانه را به شکل مساوی تقسیم کند؟ یا امکان تفاضل و تقسیم بیت‌المال بر اساس توان اقتصادی مردم وجود دارد. از آنجا که بخش عظیمی از یارانه‌ها از محل درآمدهای نفتی و دیگر معادن تأمین می‌شود، آیا می‌توان منبع آن را جزو انفال حساب کرد تا احکام آن را بر این منابع نیز جاری کرد یا خیر؟ اگر محل این درآمدها از مالیات باشد چه؟ در صورتی که منابع یارانه از مالیات باشد، آیا حوزه اختیارات حاکم در این مسئله تغییری می‌کند؟ درصورتی که منابع یارانه را جزو بیت‌المال بدانیم، آیا برای نحوه تقسیم آن نیازی به رای یا توافق جمعی وجود دارد؟