فقه درمان (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

Salehi (بحث | مشارکت‌ها)
Salehi (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۸۷: خط ۸۷:
اضافه‌نویسی ازجمله نقدهای وارد بر کتاب فقه درمان است. در این کتاب که به زبان فارسی نوشته شده، هنگام استناد به آیات یا روایات، هم متن عربی و هم ترجمه فارسی آنها به صورت متوالی ذکر شده است؛ درحالی که در کتب فارسی نیاز به درج متن عربی و فارسی آیات و روایات به صورت پست سر هم وجود ندارد. این اشکال در جایی که متن آیات یا روایات طولانی است بروز بیشتری دارد.<ref>قاسمی، فقه درمان، ص۹۸.</ref> افراط در بحث‌های لغوی و ریشه‌یابی کلمات از دیگر مصادیق افزودن مطالب غیر مرتبط است.<ref>قاسمی، فقه درمان، ص۱۰۷-۱۲۳.</ref> همچنین می‌توان به انعکاس فتاوای مشترک فقها به صورت متوالی اشاره کرد؛<ref>قاسمی، فقه درمان، ص۳۷۰۱-۳۷۲.</ref> نویسنده در پیوست‌های کتاب و گاه در متن اصلی، متن چندین فتوای مشترک را ذکر کرده، در حالی که گزارش مضمون فتاوا به صورت مختصر کافی بود.  
اضافه‌نویسی ازجمله نقدهای وارد بر کتاب فقه درمان است. در این کتاب که به زبان فارسی نوشته شده، هنگام استناد به آیات یا روایات، هم متن عربی و هم ترجمه فارسی آنها به صورت متوالی ذکر شده است؛ درحالی که در کتب فارسی نیاز به درج متن عربی و فارسی آیات و روایات به صورت پست سر هم وجود ندارد. این اشکال در جایی که متن آیات یا روایات طولانی است بروز بیشتری دارد.<ref>قاسمی، فقه درمان، ص۹۸.</ref> افراط در بحث‌های لغوی و ریشه‌یابی کلمات از دیگر مصادیق افزودن مطالب غیر مرتبط است.<ref>قاسمی، فقه درمان، ص۱۰۷-۱۲۳.</ref> همچنین می‌توان به انعکاس فتاوای مشترک فقها به صورت متوالی اشاره کرد؛<ref>قاسمی، فقه درمان، ص۳۷۰۱-۳۷۲.</ref> نویسنده در پیوست‌های کتاب و گاه در متن اصلی، متن چندین فتوای مشترک را ذکر کرده، در حالی که گزارش مضمون فتاوا به صورت مختصر کافی بود.  


از دیگر نقدهای وارد بر این کتاب، نقل برخی اقوال بدون ارجاع به منبع خاصی است. نویسنده در مواردی با نقل نظر بدون مستندسازی،<ref>قاسمی، فقه درمان، ص۸۲.</ref> آن را مبنا قرار داده و به رد یا تقویت آن پرداخته است. نکته دیگری که در این کتاب به چشم می‌خورد، عدم نوآوری در استنتاجات و مدعیات نویسنده است. وی در تمام مسائلی که طرح می‌کند، بیشتر همان نظر مشهور فقها را تقویت کرده است.
از دیگر نقدهای وارد بر این کتاب، نقل برخی اقوال بدون ارجاع به منبع خاصی است. نویسنده در مواردی با نقل نظر بدون مستندسازی،<ref>قاسمی، فقه درمان، ص۸۲.</ref> آن را مبنا قرار داده و به رد یا تقویت آن پرداخته است. نکته دیگری که در کتاب فقه درمان به چشم می‌خورد، عدم نوآوری در استنتاجات، مدعیات و ادله نویسنده است. در این کتاب علی‌رغم جدید بودن موضوع آن، به غیر از چند مورد محدود که به مسائل مستحدثه پرداخته مانند نقش معاینات پزشکی در اثبات جرم و انرژی درمانی، در بیشتر موارد جمع‌آوری نظرات فقها درباره مسائل پزشکی است.


==پانویس==
==پانویس==