فقه درمان (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
جز added Category:کتابهای مرکز فقهی ائمه اطهار(ع) using HotCat |
|||
| خط ۸۶: | خط ۸۶: | ||
محمدعلی قاسمی در کتاب فقه درمان، با جمع‌آوری اطلاعات به صورت کتابخانه‌ای و تحلیل داده‌ها و اطلاعات بر اساس قواعد اصولی و فقهی به شیوه اجتهادی، به استنباط مسائل مربوط به درمان به‌ویژه مسائل مستحدثه در حوزه فقه پزشکی می‌پردازد تا وظایف مکلفان (بیماران و پزشکان) در برخورد با بیماری‌ها را تدوین کند. در این کتاب برای اثبات مدعیات به آیات قرآن، روایات، سیره متشرعه، [[بنای عقلا]]، قواعد فقهیه و اصول لفظیه و عملیه استناد کرده است. نویسنده در هر فصل برای تکمیل مدعیات خود، به آرا، نظرات و استفتائات فقها نیز پرداخته است. | محمدعلی قاسمی در کتاب فقه درمان، با جمع‌آوری اطلاعات به صورت کتابخانه‌ای و تحلیل داده‌ها و اطلاعات بر اساس قواعد اصولی و فقهی به شیوه اجتهادی، به استنباط مسائل مربوط به درمان به‌ویژه مسائل مستحدثه در حوزه فقه پزشکی می‌پردازد تا وظایف مکلفان (بیماران و پزشکان) در برخورد با بیماری‌ها را تدوین کند. در این کتاب برای اثبات مدعیات به آیات قرآن، روایات، سیره متشرعه، [[بنای عقلا]]، قواعد فقهیه و اصول لفظیه و عملیه استناد کرده است. نویسنده در هر فصل برای تکمیل مدعیات خود، به آرا، نظرات و استفتائات فقها نیز پرداخته است. | ||
== | ==بررسی و ارزیابی== | ||
اضافه‌نویسی ازجمله نقدهای وارد بر کتاب فقه درمان است. در این کتاب که به زبان فارسی نوشته شده، هنگام استناد به آیات یا روایات، هم متن عربی و هم ترجمه فارسی آنها به صورت متوالی ذکر شده است و باعث افزدون به حجم کتاب شده است. این اشکال در جایی که متن آیات یا روایات طولانی است، بروز بیشتری دارد.<ref>قاسمی، فقه درمان، ص۹۸.</ref> افراط در بحث‌های لغوی و ریشه‌یابی کلمات از دیگر مصادیق اضافه‌نویسی است. به‌عنوان مثال در مفهوم‌شناسی اذن بیمار، نویسنده چندین صفحه از کتاب را به بررسی مفهوم اذن و مالکیت انسان بر نفس خود اختصاص داده است.<ref>قاسمی، فقه درمان، ص۱۰۷-۱۲۳.</ref> انعکاس فتاوای مشترک فقها به صورت متوالی از دیگر مصادیق اضافه‌نویسی در این کتاب است؛<ref>قاسمی، فقه درمان، ص۳۷۰۱-۳۷۲.</ref> نویسنده در پیوست‌های کتاب و گاه در متن اصلی، متن چندین فتوای مشترک را ذکر کرده، در حالی که گزارش مضمون فتاوا به صورت مختصر کافی بود. | اضافه‌نویسی ازجمله نقدهای وارد بر کتاب فقه درمان است. در این کتاب که به زبان فارسی نوشته شده، هنگام استناد به آیات یا روایات، هم متن عربی و هم ترجمه فارسی آنها به صورت متوالی ذکر شده است و باعث افزدون به حجم کتاب شده است. این اشکال در جایی که متن آیات یا روایات طولانی است، بروز بیشتری دارد.<ref>قاسمی، فقه درمان، ص۹۸.</ref> افراط در بحث‌های لغوی و ریشه‌یابی کلمات از دیگر مصادیق اضافه‌نویسی است. به‌عنوان مثال در مفهوم‌شناسی اذن بیمار، نویسنده چندین صفحه از کتاب را به بررسی مفهوم اذن و مالکیت انسان بر نفس خود اختصاص داده است.<ref>قاسمی، فقه درمان، ص۱۰۷-۱۲۳.</ref> انعکاس فتاوای مشترک فقها به صورت متوالی از دیگر مصادیق اضافه‌نویسی در این کتاب است؛<ref>قاسمی، فقه درمان، ص۳۷۰۱-۳۷۲.</ref> نویسنده در پیوست‌های کتاب و گاه در متن اصلی، متن چندین فتوای مشترک را ذکر کرده، در حالی که گزارش مضمون فتاوا به صورت مختصر کافی بود. | ||
از دیگر نقدهای وارد بر این کتاب، نقل برخی اقوال بدون ارجاع به منبعی خاص است؛ نویسنده | از دیگر نقدهای وارد بر این کتاب، نقل برخی اقوال بدون ارجاع به منبعی خاص است؛ در این موارد نویسنده بدون مستندسازی یک نظر،<ref>قاسمی، فقه درمان، ص۸۲.</ref> آن را مبنا قرار داده و به رد یا تقویت آن پرداخته است. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||