فلسفه فقه: تفاوت میان نسخه‌ها
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
واژۀ عقل در توصیف‌هایی همچون «کاشف حکم الهی» ممکن است به هردو قوه نظری و عملی اشاره داشته باشد؛ اما در عبارت «کاشف ملاک فقهی» <ref>قماشی، «زمینه‌های بهره‌گیری از عقل در فقه شیعه»، ص ۱۱۱. </ref> کاشف «الزامات و استلزامات»<ref>عرب‌صالحی، کارکردهای عقل عملی در فقه، ص ??? </ref> به معنای عقل نظری است. | واژۀ عقل در توصیف‌هایی همچون «کاشف حکم الهی» ممکن است به هردو قوه نظری و عملی اشاره داشته باشد؛ اما در عبارت «کاشف ملاک فقهی» <ref>قماشی، «زمینه‌های بهره‌گیری از عقل در فقه شیعه»، ص ۱۱۱. </ref> کاشف «الزامات و استلزامات»<ref>عرب‌صالحی، کارکردهای عقل عملی در فقه، ص ??? </ref> به معنای عقل نظری است. | ||
به خلاف ادعای علیدوست و قماشی</ref>منبع<ref> </ref>منبع<ref> دربارۀ احکام عقل نظری نیز مناقشه‌ای جدی میان فقیهان وجود دارد. استدلال کسانی که منکر وجود مناقشه در احکام عقل نظری در فقه شده‌اند است که مباحثۀ درگرفته در فقه، در پاسخ به این پرسش محدوده‌های جواز فعالیت عقل و حجیت فقهی احکام آن است. پس منظور از این عقل نمی‌تواند عقل نظری باشد. زیرا هنگامی که سخن از محدوده‌های جواز فعالیت عقل به میان می‌آید، می‌توان با برداشت مفهوم مخالف به حوزه‌هایی در فقه اشاره کرد که عقل اجازۀ فعالیت در آنها را ندارد. حال اگر منظور فقیهان از عقل، صِرف ابزار شاختی بشر باشد خلاف فرض خواهد بود؛ چرا که پذیرش امری غیرمعقول در فقه به منزله پذیرش چیزی شناخته نشده (نادانسته) در گستره یک علم است و در نتیجه یکی از دو قسیمِ این تقسیم مفقود و چنین تقسیمی بی‌معنا خواهد بود. بنا بر این بایستی معنای عقلی که کارکردهایش مقسمِ تقسیم بالا واقع شده است را روشن ساخت. | به خلاف ادعای علیدوست و قماشی</ref>منبع<ref> </ref>منبع<ref/> دربارۀ احکام عقل نظری نیز مناقشه‌ای جدی میان فقیهان وجود دارد. استدلال کسانی که منکر وجود مناقشه در احکام عقل نظری در فقه شده‌اند است که مباحثۀ درگرفته در فقه، در پاسخ به این پرسش محدوده‌های جواز فعالیت عقل و حجیت فقهی احکام آن است. پس منظور از این عقل نمی‌تواند عقل نظری باشد. زیرا هنگامی که سخن از محدوده‌های جواز فعالیت عقل به میان می‌آید، می‌توان با برداشت مفهوم مخالف به حوزه‌هایی در فقه اشاره کرد که عقل اجازۀ فعالیت در آنها را ندارد. حال اگر منظور فقیهان از عقل، صِرف ابزار شاختی بشر باشد خلاف فرض خواهد بود؛ چرا که پذیرش امری غیرمعقول در فقه به منزله پذیرش چیزی شناخته نشده (نادانسته) در گستره یک علم است و در نتیجه یکی از دو قسیمِ این تقسیم مفقود و چنین تقسیمی بی‌معنا خواهد بود. بنا بر این بایستی معنای عقلی که کارکردهایش مقسمِ تقسیم بالا واقع شده است را روشن ساخت. | ||
«عقل» مفهومی ابزاری دارد و اشاره به آن به مثابه منبع بایستی حمل بر معنایی مجازی شود. | «عقل» مفهومی ابزاری دارد و اشاره به آن به مثابه منبع بایستی حمل بر معنایی مجازی شود. | ||