کاربر:Ms.sadeghi/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

به گفته نویسنده، اگر هیپنوتیزم‌کننده احتمال دهد که فرد هیپنوتیزم‌شونده با خطری مواجه خواهد شد، آیا انجام هیپنوتیزم جایز است یا خیر؟ (ص۱۷۸) او معتقد است که بر اساس روایاتی که درباره انرژی‌درمانی مطرح شد، انجام روش‌های پزشکی حتی اگر با خطرات جدی همراه باشد، جایز است (ص۱۷۹).

نویسنده معتقد است استفاده از هیپنوتیزم به‌جای مواد شیمیایی برای بی‌حسی، آرام‌بخشی و کنترل خونریزی می‌تواند جایگزین مناسبی باشد (ص۱۸۳). از نظر او، مهم‌ترین عیب هیپنوتیزم، شرطی شدن فرد در برابر علامت هیپنوتیزم است. با این حال، در دندانپزشکی معمولاً بیش از سه جلسه برای هیپنوتیزم بیمار نیاز نیست و هر جلسه تنها سه تا پنج دقیقه زمان می‌برد، بنابراین خطر اصلی شرطی شدن منتفی است (ص۱۸۵). نویسنده همچنین بیان می‌کند سایر عوارض هیپنوتیزم مانند سردرد، سرگیجه یا تغییرات احساسی چندان جدی نیستند و تأثیر مهمی بر فرد نمی‌گذارند، بنابراین استفاده از هیپنوتیزم در پزشکی مشکلی ندارد (ص۱۸۶).

نویسنده بیان می‌کند که اگر بیمار صرفاً برای تلقین خاص هیپنوتیزم شود، از ابتدا رضایت داده است. اما در طول درمان، برای کنترل خونریزی دهان، ممکن است به تلقین خاص نیاز باشد. حال سؤال این است: آیا این کار جایز است؟ نوری معتقد است که در مسائل پزشکی، وقتی بیمار خود را در اختیار پزشک قرار می‌دهد و اجازه هیپنوتیزم اولیه را می‌دهد، احتمالاً می‌توان گفت که در مراحل بعدی درمان نیز رضایت ضمنی دارد. علاوه بر این، در هنگام هیپنوتیزم، تلقین خاص موجب آزار بیمار نمی‌شود. حتی اگر پس از هیپنوتیزم نوعی اذیت وجود داشته باشد، یا مربوط به خود هیپنوتیزم است که با رضایت کامل بیمار انجام شده، یا به عملی مرتبط است که درباره آن تلقین شده و اجتناب‌ناپذیر بوده است. بنابراین، خود تلقین خاص ذاتاً مستلزم آزار و اذیت نیست (ص۲۰۰).