کاربر:Ms.sadeghi/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها
Ms.sadeghi (بحث | مشارکت‌ها) |
Ms.sadeghi (بحث | مشارکت‌ها) ←تجسس با انگیزه‌های فاسد و غیرعقلایی: اصلاح ارقام |
||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
==تجسس با انگیزه‌های فاسد و غیرعقلایی== | ==تجسس با انگیزه‌های فاسد و غیرعقلایی== | ||
مظفری در فصل دوم بخش دوم به تجسس با انگیزه غیر عقلایی و فاسد پرداخته است (ص۱۶۰) مولف در این فصل به [[آیه ۱۲ سوره حجرات]] (ص۱۶۰) و [[آیه ۱۹ سوره نور]] (ص۱۶۳)، [[آیه ۲۷ سوره نور]] و [[آیه | مظفری در فصل دوم بخش دوم به تجسس با انگیزه غیر عقلایی و فاسد پرداخته است (ص۱۶۰) مولف در این فصل به [[آیه ۱۲ سوره حجرات]] (ص۱۶۰) و [[آیه ۱۹ سوره نور]] (ص۱۶۳)، [[آیه ۲۷ سوره نور]] و [[آیه ۲۸ سوره نور]] (ص۱۶۶) برای حرمت تجسس استناد کرده است. وی در تفسیر [[آیه ۱۲ سوره حجرات]] می گوید بر اساس نظر مفسران حرمت تجسس مختص به مومنان و مسلمانان نیست بلکه تجسس و عیب یابی در زندگی همه مردم جایز نیست. (ص۱۶۲) | ||
مولف در صفحه ۱۶۴ در تفسیر آیه ۱۹ سوره نور ی‌گوید مراد از اشاعه فحشا، افشای معایب پنهانی و رازهای مردم است. همچنین | مولف در صفحه ۱۶۴ در تفسیر آیه ۱۹ سوره نور ی‌گوید مراد از اشاعه فحشا، افشای معایب پنهانی و رازهای مردم است. (ص۱۶۴) همچنین او می‌نویسد سران یکی از مخاطبان این آیه را کسانی می‌دانند که پس از تجسس و تفتیش از احوال خصوصی و معایب پنهانی مردم آن را در جامعه منتشر می‌کنند. (ص۱۶۵) مولف می‌گوید دلالت این آیه بر حرمت تجسس زمانی کامل است که بتوان تجسس را به خودی خود شیوع فحشا دانست (ص۱۶۶). | ||
مولف | مولف در تفسیر آیه ۲۷ تا ۲۸ سوره نور می‌گوید از این آیه و روایات ذیل آن به خوبی برداشت می‌شود که ورود به خانه دیگران بدون اجازه حرام است زیرا ورود بدون اذن عوارضی دارد که یکی از آنها کشف اسرار و برملا شدن رازهای خصوصی زندگی مردم است (ص۱۶۹). | ||
نهی از تجسس در روایات | نهی از تجسس در روایات | ||
| خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
نهی از تجسس در اجماع فقها | نهی از تجسس در اجماع فقها | ||
به گفته مولف | به گفته مولف فقیهان شیعه بر حرمت تجسس و تفکیک در احوال پنهانی مردم اجماع دارند. (ص۷۸) به گفته وی فقهایی همچون شیخ مفید شیخ طوسی ابن براج علامه حلی بحث تجسس را در مبحث فقهی اطلاع (یعنی سرک کشیدن به خانه و حریم خصوصی دیگران) در کتاب قصاص و دیات مطرح کردند و معتقدند دفع و جلوگیری از شخص متجسس جایز است (هرچند موجب خسارت یا قتل وی شود) که در این که در این صورت قصاص نمی‌شود و دیه‌ای هم بر او تعلق نمی‌گیرد (ص۱۷۸-۱۸۱). | ||
به | نویسنده می‌گوید با توجه به دلایل قرآنی و روایی برای اثبات حکم حرمت تجسس، به اجماع نیازی نیست زیرا این اجماع مدرکی است. اما با این حال فقهای گذشته و معاصر تجسس در امور پنهانی دیگران را حرام اعلام کردند و در موارد متعددی ز فقه آن را در موضوعات مختلف مطرح کرده‌اند. (ص۲۳۲) مولف می‌گوید برخی فقیهان همچون محقق اردبیلی صاحب جواهر وحید بهبهانی دعای اجماع کرده‌اند که تجسس در امور پنهانی مردم حرام است (ص۲۳۳). | ||
به گفته مولف در صفحه ۱۸۳ فقهای شیعه تجسس و کاوش در عقاید و امور پنهانی مردم را حرام دانستند. (ص۱۸۳) به گفته مظفری فقهایی همچون محقق اردبیلی محقق فاضل شهید ثانی سید کاظم حائری محمد تقی مجلسی وحید بهبهانی فتوا داده‌اند که تجسس در عقاید و عیب یابی امور پنهانی مردم حرام است.(ص۱۸۳-۱۸۷) | |||
مولف | مولف موضوع تجسس به خاطر اهداف مقدسی همچون نهی از منکر را مطرح کرده (ص۱۸۸) و می گوید فقیهانی همچون فیض کاشانی شیخ جعفر کاشف الغطا امام خمینی سید جواد عاملی و صاحب جواهر معتقدند تجسس در امور پنهانی مردم به خاطر نهی از منکر جایز نیست (ص۱۸۸-۱۹۵) برخی از فقها همچون سید محمد سعید حکیم و ناصر مکارم شیرازی به فناوری‌های جدید همانند استراق سمع کار گذاشتن دوربین مخفی ویروس‌های جاسوسی نیز اشاره کرده و استفاده و خرید و فروش آنها را نیز جایز نمی‌دانند. (ص۱۹۲-۱۹۴) به گفته مولف، مقام معظم رهبری معتقد است تجسس در کار دیگران و یا تحقیق در اعمال و رفتار کارمندان برای کشف اسرار آنان در خارج از حدود و ضوابط قانونی برای ماموران هم جایز نیست. (ص۱۹۳) | ||
نویسنده نهی از تجسس به دلیل عقل را مطرح کرده است. به گفته وی اولین اصل عقلی بر آزادگی انسان‌ها استوار است و هر انسانی آزاد است تا با اختیار خویش به زندگی بپردازد و تا جایی که بر نظم اجتماعی خللی وارد نشود هیچکس حق ولایت و سرپرستی بر وی را ندارد مگر خداوند. لذا با تکیه بر این اصل زیر نظر پنهانی گرفتن دیگران جستجو در امور پوشیده مردم و تجسس در رازهایشان و پخش کردن عیب‌ها به دلیل اصل عقلی جایز نیست (ص۱۹۶). | |||
نویسنده | |||
==تجسس در مصالح اجتماعی و اخلاقی== | ==تجسس در مصالح اجتماعی و اخلاقی== | ||