کاربر:S.bahrami/صفحه تمرین۲: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
نویسنده در این بخش از کتاب به مهمترین دلایل حق دفاع مشروع از دیدگاه اسلامی اشلاره کرده است: | نویسنده در این بخش از کتاب به مهمترین دلایل حق دفاع مشروع از دیدگاه اسلامی اشلاره کرده است: | ||
====فطرت==== | ====فطرت==== | ||
فطرت به معنای سرشت خاص و آفرینش ویژه انسان است که توسط نویسنده از جمله مبانی دفاع مشروع در اسلام معرفی شده و به آیاتی همچون ۲۴۶ و ۱۹۰ سوره بقره، ۱۳توبه و ۴۵ مائده استدلال کرده است. (ص۳۳-۳۵) | |||
====عقل==== | ====عقل==== | ||
دفاع درر برابر تهدید و تجاوز یک ضرورت عقلی دانسته شده و نویسنده کتاب ما حصل عبارات فقیهان شیعه در استدلال به عقل را در سه موضوع مورد بررسی قرار داده است: | دفاع درر برابر تهدید و تجاوز یک ضرورت عقلی دانسته شده و نویسنده کتاب ما حصل عبارات فقیهان شیعه در استدلال به عقل را در سه موضوع مورد بررسی قرار داده است: | ||
#وجوب دفع ضرر از نفس: با توجه به اینکه وجوب دفع ضرر محتمل یک حکم عقلی بوده، محدود به مسائل شرعی و اخروی نبوده و شامل احتمال ضرر دنیوی نیز میشود؛ نویسنده با استدلال به آیه ۱۲۳سوره توبه در صدد تحقق این استدلال عقلی برآمده است. (۳۶-۳۷) | #وجوب دفع ضرر از نفس: با توجه به اینکه وجوب دفع ضرر محتمل یک حکم عقلی بوده، محدود به مسائل شرعی و اخروی نبوده و شامل احتمال ضرر دنیوی نیز میشود؛ نویسنده با استدلال به آیه ۱۲۳سوره توبه در صدد تحقق این استدلال عقلی برآمده است. (۳۶-۳۷) | ||
#سیره عقلاء: نویسنده با استناد به استدلال گفتار عالمانی همچون علامه سبزواری و صاحب جواهر، دفاع در برابر تجاوز دشمن را مشترک بین همه ملتها و مرتکز در نفوس همه عقلاء دانسته است. (ص۳۸-۳۹) | #سیره عقلاء: نویسنده با استناد به استدلال گفتار عالمانی همچون علامه سبزواری و صاحب جواهر، دفاع در برابر تجاوز دشمن را مشترک بین همه ملتها و مرتکز در نفوس همه عقلاء دانسته است. (ص۳۸-۳۹) | ||
#حسن و قبح عقلی: هر آنچه عقل به حسن آن | #حسن و قبح عقلی: هر آنچه عقل به حسن آن و یا قبح آن ادراک کند شارع به عنوان خالق عقلاء نیز به آن حکم کرده است لذا وقتی دفاع در برابر خطر از محسنات عقلی به شمار میرود به استناد قاعده ملازمه شرع نیز به لزوم دفاع حکم خواهد کرد. نویسنده در این باب به آیه ۷۵ سوره نساء اشاره کرده است. (ص۳۹-۴۰) |