کاربر:Hamzeahmadi/صفحه تمرین۲: تفاوت میان نسخه‌ها
Hamzeahmadi (بحث | مشارکت‌ها) |
Hamzeahmadi (بحث | مشارکت‌ها) |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
==تحلیل فقهی و حقوقی== | ==تحلیل فقهی و حقوقی== | ||
برپایه ماده ۲۸۹ قانون مجازات اسلامی جنایت بر نفس، عضو و منفعت بر سه قسم عمدی، شبه‌عمدی و خطای محض است که براساس این تقسیم‌بندی است که تفاوت نوع مجازات تعیین می‌شود. نویسنده در بخش تحلیل فقهی و حقوقی آسیب‌زدن به حریف ورزشی، برمبنای لین تقسیم‌بندی بحث کرده و متناسب با هر قسم به تبیین مسئولیت و نوع مجازات ورزشکار آسیب‌رسان پرداخته است. (ص۱۵۹) | برپایه ماده ۲۸۹ قانون مجازات اسلامی جنایت بر نفس، عضو و منفعت بر سه قسم عمدی، شبه‌عمدی و خطای محض است که براساس این تقسیم‌بندی است که تفاوت نوع مجازات تعیین می‌شود. نویسنده در بخش تحلیل فقهی و حقوقی آسیب‌زدن به حریف ورزشی، برمبنای لین تقسیم‌بندی بحث کرده و متناسب با هر قسم به تبیین مسئولیت و نوع مجازات ورزشکار آسیب‌رسان پرداخته است. (ص۱۵۹) | ||
===آسیب‌زدن عمدی به حریف ورزشی=== | |||
نویسنده در این بخش به تحلیل و بررسی مؤلفه‌هایی که در تحقق فعل عمدی مجرمانه دخیل هستند هم از نظر فقهی و هم حقوقی می‌پردازد. در ضربات و آسیب‌زدن‌های عمدی ورزشی، ضارب هم قصد فعل را دارد و هم قصد نتیجه فعل، برخلاف شبه عمد و غیر عمد که ضارب در آسیب‌زدن تنها قصد فعل دارد و نه قصد نتیجه. (ص۱۹۶) | |||
بنابراین در آسیب زدن عمدی در ورزش، خود ورزشکار عالم به فن و حرکت ورزشی‌اش است، ولی برخلاف قوانین و مقرراتی که در آن ورزش خاص تعریف شده، از روی عمد مرتکب جرمی می‌شود که به آن معرفت و شناخت دارد و در این حالت ورزشکار عامد، قاصد به فعل عمدی آسیب‌رسان و جرمی است و لذا خود او مسئول عواقب فعل مجرمانه‌اش است و تاوان آن را باید بپردازد. (ص۱۹۹) برای مثال ورزشکاری که می‌داند فلان ضربه در یک ورزش خاص خطا و در قوانین مربوط به آن ورزش ممنوع است، ولی از روی عمد به سر صورت حریفش می‌زند. مانند ضربه زدن با مشت به سر و صورت در رشته رزمی تکواندو، در اینجا قصد رفتاری و قصد نتیجه ضارب محرز است و عمل او عمدی محسوب می‌شود. (ص۲۱۴) | بنابراین در آسیب زدن عمدی در ورزش، خود ورزشکار عالم به فن و حرکت ورزشی‌اش است، ولی برخلاف قوانین و مقرراتی که در آن ورزش خاص تعریف شده، از روی عمد مرتکب جرمی می‌شود که به آن معرفت و شناخت دارد و در این حالت ورزشکار عامد، قاصد به فعل عمدی آسیب‌رسان و جرمی است و لذا خود او مسئول عواقب فعل مجرمانه‌اش است و تاوان آن را باید بپردازد. (ص۱۹۹) برای مثال ورزشکاری که می‌داند فلان ضربه در یک ورزش خاص خطا و در قوانین مربوط به آن ورزش ممنوع است، ولی از روی عمد به سر صورت حریفش می‌زند. مانند ضربه زدن با مشت به سر و صورت در رشته رزمی تکواندو، در اینجا قصد رفتاری و قصد نتیجه ضارب محرز است و عمل او عمدی محسوب می‌شود. (ص۲۱۴) | ||
به طور خلاصه | به طور خلاصه ورزشکاری که با اراده و میل خویش و با آگاهی از خطرهای متعارف در میادین ورزشی و رقابت وارد می‌شود و با حریفان خویش به مبارزه می‌پردازد، بی‌تردید از روی علم و آگاهی از آن ورزش و خطرهای متعارف آن وارد این میدان شده و قبول خطر کرده است؛ اما این این قبول خطر، تنها به خطراتی که معلوم و قابل پیش‌بینی است در آن عملیات ورزشی است برمی‌گردد و شامل خطرهای و حوادث غیر معمول و نامتعارف و صدمات خارج از قوانین ورزشی و شرعی نمی‌شود. (ص۲۸۱) | ||
===آسیب‌زدن شبه عمد یا غیر عمدی=== | |||
در آسیب‌زدن غیر عمدی یا جرم شبه عمد، ضارب یا آسیب‌رسان عملی را از روی اراده و قصد انجام می‌دهد، ولی آن نتیجه مجرمانه حاصل از عمل فاعل،مورد نظر انجام دهنده نیست، ولی از روی غفلت و سهل‌انگاری یا بی‌احتیاطی انجام‌دهنده، موجب حصول نتیجه مجرمانه می‌شود و به‌خاطر این نتیجه مجرمانه، مقصر و قابل مجازات محسوب می‌شود. (ص۲۲۳) مانند اصابت ضربه توپ رهاشده توسط فوتبالیست به سر و صورت یکی از بازیکنان حریف که منجر به جراحت و آسیب‌دیدگی بازیکن حریف مقابل می‌شود. در اینجا قصد زننده توپ ضربه‌ای است که نوعاً سبب جنایت نمی‌شود و ضمن آن که قصد وی نیز جنایت نبوده؛ اما به واسطه برخورد و اصابت توپ، بازیکن حریف آسیب می‌بیند. (ص۲۴۰) | |||