کاربر:Mkhaghanif/صفحه تمرین۳: تفاوت میان نسخه‌ها

فقیهان گذشته اهل سنت به اتفاق سقط جنین پس از دمیده شدن روح را حرام می‌دانند. <ref>النجیمی، الإجهاض أحکامه وحدوده فی الشریعة الإسلامیة والقانون الوضعی، ص۳۳</ref> ایشان به اتفاق زمان دمیده شدن روح را پس از تکمیل شدن چهار ماه می‌دانند. <ref>النجیمی، الإجهاض أحکامه وحدوده فی الشریعة الإسلامیة والقانون الوضعی، ص۳۳</ref> [[وهبه زحیلی]] حرمت سقط جنین بدون عذر پس از چهار ماه را مورد اتفاق علمای اهل سنت – معاصر و گذشته - می‌داند. <ref>الزحیلی، الفقه الإسلامی وأدلته، ج۴، ص۲۶۴۶</ref> هر چند برخی از فقیهان معاصر اهـل سـنت سـقط عمـدی پـیش از چهـل روزگـی را اگـر چـه بـدون عـذر باشـد، جایز  مـی‌داننـد و پـس از چهـل روز را فقط بـا وجـود عـذر، مجاز می‌شمارند.<ref>قماشی، اسقاط عمدی جنین از دیدگاه اهل سنت، ص۳۸۶.</ref>

بیشتر فقیهان معاصـر اهـل سـنت بـه‌رغـم پـذیرش حرمت سقط عمـدی جنـین پـس از دمیـده شـدن روح، بر این باورند که چنانچه از نظر دانش پزشکی ثابت شود که تولد جنین موجب مرگ مادر می‌گردد؛ نه تنها سقط جنین جایز است بلکـه بـه عقیـده برخـی از آنهـا مانند [[یوسف قرضاوی]] سقط واجب می‌شود.<ref>قماشی، اسقاط عمدی جنین از دیدگاه اهل سنت، ص۳۸۰</ref>

در بیشتر نوشته‌های فقهی معاصـر بـرای برتـری دادن جان مادر نسبت به جان جنین به دلیل‌هایی مانند "اخـف  الضررین" یا "اهـون الشرین" و یا "جلب مصلحت عظمـی" دست یازیده‌اند <ref>قماشی، اسقاط عمدی جنین از دیدگاه اهل سنت، ص۳۸۲</ref> بنابراین در ناگزیری تحمل یکی از دو ضرر یا به دست آوردن یکی از دو مصلحت، عقل تحمل ضرر کمتر یا به دست آوردن مصلحت بزرگ‌تر را برمی‌گزیند.