خسارت مازاد بر دیه (منابع مطالعاتی): تفاوت میان نسخه‌ها
صفحه‌ای تازه حاوی «{{منابع مطالعاتی}} خسارت مازاد بر دیه هزینه متعارفی است که زیان دیده برای درمان، یا به عنوان خرج روزانه در قبال از کار افتادگی خود، پرداخت می‌کند. در جنایاتِ منجر به دریافت دیه، فرد آسیب دیده ممکن است توانایی اشتغال خود را از دست بدهد. یا هز...» ایجاد کرد |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{منابع مطالعاتی}} | {{منابع مطالعاتی}} | ||
[[خسارت مازاد بر دیه]] هزینه متعارفی است که زیان | [[خسارت مازاد بر دیه]] هزینه متعارفی است که زیان دیده، برای درمان، یا به عنوان مخارج روزانه در قبال از کار افتادگی خود، پرداخت می‌کند. در جنایاتِ منجر به دریافت دیه، فرد آسیب دیده ممکن است توانایی اشتغال خود را از دست بدهد. یا هزینه‌های گزافی برای درمان بپردازد که از مبلغ دیه بیشتر است. در این موارد باتوجه قواعدی نظیر '''لاضرر''' و '''تسبیب''' می‌توان گفت فرد جنایتکار باید خسارات این چنینی را بپردازد. | ||
نظر فقها در این مساله به سه دسته تقسیم می‌شود: فقهایی مثل [[محمدتقی بهجت]] که به دلیل اطلاق ادله‌ی تعیین دیه، قائل به عدم امکان مطالبه خسارت زاید بر دیه هستند. برخی دیگر مانند [[میرزا جواد تبریزی]] و [[ناصر مکارم شیرازی]] از اقسام خسارات زائد بر دیه، فقط خسارت زائدی که هزینه درمان بوجود می‌آورد را قابل مطالبه میدانند. دسته سوم بطور مطلق دیه را صرفا جریمه‌ای برای جانی میدانند نه جبران خسارت حاصل از جنایت. در این صورت جانی باید هرگونه خسارتی که از نظر شرعی قابل مطالبه است را بپردازد. | نظر فقها در این مساله به سه دسته تقسیم می‌شود: فقهایی مثل [[محمدتقی بهجت]] که به دلیل اطلاق ادله‌ی تعیین دیه، قائل به عدم امکان مطالبه خسارت زاید بر دیه هستند. برخی دیگر مانند [[میرزا جواد تبریزی]] و [[ناصر مکارم شیرازی]] از اقسام خسارات زائد بر دیه، فقط خسارت زائدی که هزینه درمان بوجود می‌آورد را قابل مطالبه میدانند. دسته سوم بطور مطلق دیه را صرفا جریمه‌ای برای جانی میدانند نه جبران خسارت حاصل از جنایت. در این صورت جانی باید هرگونه خسارتی که از نظر شرعی قابل مطالبه است را بپردازد. | ||