آلودگی صوتی (منابع مطالعاتی): تفاوت میان نسخه‌ها

[[آلودگی صوتی]] از مصادیق تحریب محیط زیست است که عوارض گوناگون جسمانی همچون عوارض قلبی، عروقی و روانی در پی دارد. آلودگی صوتی به موجب تأثیری که بر زندگی انسان‌ها، جانوران و گیاهان می‌گذارد، قابلیت پیگیری در فقه معاصر را دارد؛ البته آثار مخرب آن از موضوعاتی است که فقیهان معاصر توجهی چندانی به آن نداشته‌اند.  

پرسش‌هایی در این باره امکان طرح دارد؛ طبق چه مبنایی می‌توان حدی برای محدوده مجاز صدا تعیین کرد؟در صورتی که فردی صوتی بیش از این حدود ایجاد کند، آیا نسبت به خسارات احتمالی ضامن است؟  آیا آلودگی‌هایی که ملزومِ تدبیر عمومی جامعه هستند (همچون صدای حمل و نقل عمومی) ضمان‌آور است؟ در صورتی که چنین باشد آیا ضمان به عهده حکومت است یا فرد مباشر فعل؟ آیا آلودگی صوتی فقط شامل امواج صوتی قابل شنیدن می‌شود یا امواجی صوتی که بالاتر یا پایین‌تر از محدوده شنیداری انسان باشد را نیز در بر می‌گیرد؟