کاربر:Rezashams/صفحه تمرین۲: تفاوت میان نسخهها
جز ←حقوق زنان |
جز ←حقوق زنان |
||
خط ۷۲: | خط ۷۲: | ||
=== حقوق زنان === | === حقوق زنان === | ||
نویسنده بر این باور است که ما در ادبیات دینی خود دو سیما از زن داریم که در یک سیما زن انسانی متفاوت اما همپای مرد است بدون اینکه فرودستی در این سیما نسبت به زن مشاهده شود. مانند آیه ۳۵ احزاب که در بالاترین فرائض الهی مثل امر به معروف و | |||
نویسنده بر این باور است که ما در ادبیات دینی خود دو سیما از زن داریم که در یک سیما زن انسانی متفاوت اما همپای مرد است بدون اینکه فرودستی در این سیما نسبت به زن مشاهده شود. مانند آیه 71توبه و ۳۵ احزاب که در بالاترین فرائض الهی مثل امر به معروف و روزه تبعیضی بین زن و مرد نیست.و سیمای دیگر که مبتنی بر تفاوت و تبعیض حقوقی و نگاه درجه دوم به زن است.این سیمای دوم سیمای شرعی و فقهی از زن است. برخی این احکام در حقوق مدنی جزایی و سیاسی زنان قابل رویت است. ۲۹۸_۲۹۹نویسنده معتقد است این تبعیضها در زمان نزول قران و عصر پیامبر ص دارای سه ویژگی عقلایی، عادلانه و برتر بودن نسبت به راه حل های سایر مکاتب بوده است. اما اکنون با قرینه عقل می یابیم که این احکام از احکام متغیر است. 305 | |||
در ادامه نویسنده به بحث تبعیض های حقوق زنان در آخرت پرداخته است و مدعی است جنسیت دنیوی در حیات اخروی تاثیری نداردو طبق آیاتی نظیر 124نساء 40غافر د ربرخورداری از نعمتها و عذابهای اخروی بین زنان و مردان تفاوتی نیست و همچنین در ثواب بر عقاب اخروی بین زنان و مردان تساوی مطلق بر قرار است317-320و همچنین باتوجه به وعده های اخروی نظیر حورالعین و غلمان که تصریح به در خدمت مردان بودن دارند ص327 به شبهه تبعیض جنسی در سرای آخرت اینگونه پاسخ میدهد که باتوجه به 57یس و 102انبیا میشود قاعده ای کلی از قرآن بدست آورد که برای مومنان در بهشت «آنچه اراده شود و نفس بخواهد» فراهم است.که این قاعده هم از ناحیه خواهنده یعنی نفس بهشتی اعم از مرد و زن و هم از ناحیه خواسته شده یعنی مطلوب بهشتی اطلاق دارد ص323 لکن به خاطر شرایط عصر نزول در مقام بیان نعمتها قرآن به جزئیات و تفاصیل نعمتهای مردان اکتفا کرده است و از نعمتهای اختصاصی زنان سخنی به میان نیاورده است.ص 336 | |||
=== حقوق بشر و برخی موارد خاص === | === حقوق بشر و برخی موارد خاص === | ||
1.همجنسگرایی و حقوق بشر ص162 | 1.همجنسگرایی و حقوق بشر ص162 |