کاربر:Alikhani/صفحه تمرین۲: تفاوت میان نسخه‌ها
←تبیین مسئله و جایگاه آن: اصلاح ارقام |
|||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
# به صورت بسیار گسترده انجام نگرفته، منجر به اختلال نظام نشود.<ref>جواهری، «تقسیم جنینی و شبیه‌سازی»، ص۸۵.</ref> | # به صورت بسیار گسترده انجام نگرفته، منجر به اختلال نظام نشود.<ref>جواهری، «تقسیم جنینی و شبیه‌سازی»، ص۸۵.</ref> | ||
البته محمد مؤمن معتقد است، رعایت نکردن شرایط ذکر شده در دستیابی به انسانِ همزاد، مستلزم حرام دانستن اساسِ همزادسازی نیست؛ بلکه در این صورت باید گفت همزادسازی، عملی جایزی است که با مقدمات حرام انجام شده است و لازمه حرام بودن مقدمه، حرمتِ ذی‌المقدمه نیست.<ref>مؤمن، «شبیه‌سازی»، ص۸۰.</ref> | البته محمد مؤمن معتقد است، رعایت نکردن شرایط ذکر شده در دستیابی به انسانِ همزاد، مستلزم حرام دانستن اساسِ همزادسازی نیست؛ بلکه در این صورت باید گفت همزادسازی، عملی جایزی است که با مقدمات حرام انجام شده است و لازمه حرام بودن مقدمه، حرمتِ ذی‌المقدمه نیست.<ref>مؤمن، «شبیه‌سازی»، ص۸۰.</ref> | ||
صرف‌نظر از برخی مقدمات یا روش‌های حرام در همزادسازی (مانند لمس کردن یا نگاه کردن به بدن نامحرم<ref>حکیم، فقه الاستنساخ البشری و فتاوی الطبیة، ص۲۳؛ حائری، «شبیه‌سازی انسان»، ص۳۵.</ref>) فقیهان شیعه در حکم شبیه‌سازی انسان اتفاق نظر ندارند و دیدگاه آنان از جواز تا حرمت مطلق در نوسان است.<ref>محقق داماد، «شبیه‌سازی انسان از منظر فقه و اخلاق»، ص۱۵.</ref> در شبیه‌سازی فرض‌های مختلفی قابل طرح است که در حکم فقهی اثرگذارند؛ مانند معلوم بودن صاحب سلول یا معلوم نبودن آن، گرفتن سلول از فرد زنده یا میت، و نیز وجود یا عدم وجود رابطه زوجیت بین صاحب سلول و تخمک یا صاحب رحم.<ref>موسوی سبزواری، الاستنساخ بین التقنیة و التشریع، ص۴۴-۴۵.</ref> | |||
[[عبدالکریم موسوی اردبیلی]] و [[سید علی سیستانی]] این عمل را جایز می‌دانند<ref>موسوی اردبیلی، [http://www.ardebili.com/fa/Istiftaview/145424/شبيه-سازی-انسان-چه-حكمی-دارد?SearchText=شبیه‌سازی «شبیه‌سازی انسان چه حکمی دارد؟»]؛ سیستانی، [https://www.sistani.org/persian/qa/0950/ «پرسش و پاسخ شبیه‌سازی»]، سایت دفتر آیت‌الله سیستانی.</ref> و به‌گفتهٔ [[سید محمدصادق روحانی]]، دلیلی بر حرمت شبیه‌سازی انسان وجود ندارد.<ref>روحانی، استفتائات، ج۲، ص۲۲۶.</ref> همچنین [[محمد مؤمن]]، [[محمدابراهیم جناتی شاهرودی|محمدابراهیم جناتی]] و [[محمدعلی گرامی]]، اصل شبیه‌سازی را جایز و تنها برخی اقسام آن را حرام دانسته‌اند.<ref>نگاه کنید به: مؤمن، «شبیه‌سازی»، ص۵۰-۸۰؛ جناتی، «گفت‌و‌گو با آیت‌الله جناتی»، ص۱۷؛ گرامی، استفتائات، ج۱، ص۲۹۱.</ref> [[سید محمدسعید حکیم]] نه‌تنها شبیه‌سازی انسان را جایز دانسته، بلکه آن را به‌کارگیری سنت خدا و روشی برای شناخت قدرت الهی می‌داند.<ref>حکیم، فقه الاستنساخ البشری و فتاوی الطبیة، ص۲۲.</ref> | |||
در مقابل، برخی فقیهان شبیه‌سازی انسان را به حکم اولی یا حکم ثانوی جایز ندانسته‌اند. [[سید ابوالقاسم خویی]]، [[میرزا جواد تبریزی]] و [[جعفر سبحانی]] شبیه‌سازی انسان را به حکم اولی حرام می‌دانند.<ref>خویی و تبریزی، احکام شرعی بانوان، ص۳۵۹؛ تبریزی، صراط النجاة، ج۷، ص۲۳۰؛ سبحانی، استفتائات، ج۲، ص۲۵۶.</ref> [[مکارم شیرازی]] نیز معتقد است اگرچه این کار به‌عنوان اولی جایز است، اما با توجه به پیامدهای آن، به‌عنوان ثانوی جایز نیست.<ref>مکارم شیرازی، احکام غرب‌نشینان، ص۱۵۳.</ref> [[حسینعلی منتظری]] نیز معتقد است با توجه به پیامدهای نامعلوم شبیه‌سازی انسان، باید در چنین امری احتیاط کرد.<ref>منتظری، پاسخ به پرسش‌های دینی، ص۴۲۷.</ref> | |||
== بررسی ادله حرمت شبیه‌سازی == | == بررسی ادله حرمت شبیه‌سازی == | ||