کاربر:Alikhani/صفحه تمرین۲: تفاوت میان نسخه‌ها
←دیدگاه فقیهان: اصلاح ارقام |
|||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
صرف‌نظر از برخی مقدمات یا روش‌های حرام در همزادسازی (مانند لمس کردن یا نگاه کردن به بدن نامحرم<ref>حائری، «شبیه‌سازی انسان»، ص۳۵.</ref>) | صرف‌نظر از برخی مقدمات یا روش‌های حرام در همزادسازی (مانند لمس کردن یا نگاه کردن به بدن نامحرم<ref>حائری، «شبیه‌سازی انسان»، ص۳۵.</ref>) فقیهان شیعه در جواز یا عدم جواز همزادسازی انسان اتفاق نظر ندارند. | ||
در شبیه‌سازی فرض‌های مختلفی قابل طرح است که در حکم فقهی اثرگذارند؛ مانند معلوم بودن صاحب سلول یا معلوم نبودن آن، گرفتن سلول از فرد زنده یا میت، و نیز پرورش سلول در رحم همسر یا زن نامحرم.<ref>موسوی سبزواری، الاستنساخ بین التقنیة و التشریع، ص۴۴-۴۵.</ref> | در شبیه‌سازی فرض‌های مختلفی قابل طرح است که در حکم فقهی اثرگذارند؛ مانند معلوم بودن صاحب سلول یا معلوم نبودن آن، گرفتن سلول از فرد زنده یا میت، و نیز پرورش سلول در رحم همسر یا زن نامحرم.<ref>موسوی سبزواری، الاستنساخ بین التقنیة و التشریع، ص۴۴-۴۵.</ref> | ||
همچنین [[محمد مؤمن]]، [[محمدابراهیم جناتی شاهرودی|محمدابراهیم جناتی]] اصل شبیه‌سازی را جایز و تنها برخی اقسام آن را حرام دانسته‌اند.<ref>نگاه کنید به: مؤمن، «شبیه‌سازی»، ص۵۰-۸۰؛ جناتی، «گفت‌و‌گو با آیت‌الله جناتی»، ص۱۷.</ref> [[سید محمدسعید حکیم]] نه‌تنها شبیه‌سازی انسان را جایز دانسته، بلکه آن را به‌کارگیری سنت خدا و روشی برای شناخت قدرت الهی می‌داند.<ref>حکیم، فقه الاستنساخ البشری و فتاوی الطبیة، ص۲۲.</ref> | |||
در مقابل، برخی فقیهان شبیه‌سازی انسان را به حکم اولی یا حکم ثانوی جایز ندانسته‌اند. [[سید ابوالقاسم خویی]]، [[میرزا جواد تبریزی]] و [[جعفر سبحانی]] شبیه‌سازی انسان را به حکم اولی حرام می‌دانند.<ref>خویی و تبریزی، احکام شرعی بانوان، ص۳۵۹؛ تبریزی، صراط النجاة، ج۷، ص۲۳۰؛ سبحانی، استفتائات، ج۲، ص۲۵۶.</ref> [[مکارم شیرازی]] نیز معتقد است اگرچه این کار به‌عنوان اولی جایز است، اما با توجه به پیامدهای آن، به‌عنوان ثانوی جایز نیست.<ref>مکارم شیرازی، احکام غرب‌نشینان، ص۱۵۳.</ref> [[حسینعلی منتظری]] نیز معتقد است با توجه به پیامدهای نامعلوم شبیه‌سازی انسان، باید در چنین امری احتیاط کرد.<ref>منتظری، پاسخ به پرسش‌های دینی، ص۴۲۷.</ref> | در مقابل، برخی فقیهان شبیه‌سازی انسان را به حکم اولی یا حکم ثانوی جایز ندانسته‌اند. [[سید ابوالقاسم خویی]]، [[میرزا جواد تبریزی]] و [[جعفر سبحانی]] شبیه‌سازی انسان را به حکم اولی حرام می‌دانند.<ref>خویی و تبریزی، احکام شرعی بانوان، ص۳۵۹؛ تبریزی، صراط النجاة، ج۷، ص۲۳۰؛ سبحانی، استفتائات، ج۲، ص۲۵۶.</ref> [[مکارم شیرازی]] نیز معتقد است اگرچه این کار به‌عنوان اولی جایز است، اما با توجه به پیامدهای آن، به‌عنوان ثانوی جایز نیست.<ref>مکارم شیرازی، احکام غرب‌نشینان، ص۱۵۳.</ref> [[حسینعلی منتظری]] نیز معتقد است با توجه به پیامدهای نامعلوم شبیه‌سازی انسان، باید در چنین امری احتیاط کرد.<ref>منتظری، پاسخ به پرسش‌های دینی، ص۴۲۷.</ref> | ||
سید محمدسعید حکیم همزادسازی را تنها در صورتی جایز دانسته که سلول در رحم همسر پرورش یابد، اما پرورش سلول در رحم زن اجنبی را بنا بر احتیاط واجب جایز ندانسته است.<ref>حکیم، فقه الاستنساخ البشری و فتاوی الطبیة، ص۴۲.</ref> | سید محمدسعید حکیم همزادسازی را تنها در صورتی جایز دانسته که سلول در رحم همسر پرورش یابد، اما پرورش سلول در رحم زن اجنبی را بنا بر احتیاط واجب جایز ندانسته است.<ref>حکیم، فقه الاستنساخ البشری و فتاوی الطبیة، ص۴۲.</ref> در مقابل سید علی سیستانی بر این باور است، همزادسازی انسان حتی در رحم زن اجنبی حرام نیست.<ref>سیستانی، «[https://www.sistani.org/persian/qa/01019/ پرسش و پاسخ، لقاح مصنوعی]»، سایت دفتر آیت‌الله سیستانی.</ref> | ||
== بررسی ادله حرمت شبیه‌سازی == | == بررسی ادله حرمت شبیه‌سازی == | ||