کاربر:Mojtaba61.Abedini/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

→ تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر تفاوت با ویرایش جدیدتر ←

دیداریویکی‌متن

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
+فقه معاصر کتابشناسی, [۱۱.۱۲.۲۴ ۱۵:۲۸]
+نویسنده در فصل اول به ادله حرمت غنا بر اساس اجماع، آیات و روایات پرداخته است.
+وی حکم اجماع را بر اساس نظر فقهای متقدّم و متأخّر ذکر می‌کند (ص۲۶-۳۶)
+نویسنده در نقد اجماع می‌نویسد که این اجماع تعبدی نیست و مدعیان اجماع به آیات و روایاتی که دلالت بر حرمت غنا دارند، استناد کرده‌اند. در نتیجه، او اجماع را مدرکی می‌داند و معتقد است که قابل استناد نیست (ص۳۴)
+فقه معاصر کتابشناسی, [۱۱.۱۲.۲۴ ۱۵:۴۲]
+به باور نویسنده، کلمه غنا در قرآن نیامده است و در نتیجه نمی‌توان بدون در نظر گرفتن روایات برای اثبات حرمت غنا به آیات قرآن تمسک کرد. او استدلال به آیات را به مدد روایاتی می‌داند که در تفسیر این آیات آمده است. نویسنده در مباحث خود به چهار آیه اشاره می‌کند که در تفسیر مربوط به غنا تطبیق داده شده‌اند (ص۳۷)
+فقه معاصر کتابشناسی, [۱۲.۱۲.۲۴ ۱۲:۰۲]
+نویسنده با استناد به آیه 30 سوره حج و آیه ۷۲ فرقان به بررسی روایات مرتبط، به اثبات حرمت غنا می‌پردازد. او نظرات مفسران و فقها و نقدهای مختلف را مطرح کرده و نتیجه می‌گیرد این دو آیه به طور خاص به غنا تعلق دارد و غنا بذاته حرام است نه با عنوان دیگر (ص۳۷-۵۵)
+فقه معاصر کتابشناسی, [۱۲.۱۲.۲۴ ۱۳:۲۵]
+نویسنده در تحلیل خود به آیه 6 سوره لقمان اشاره می‌کند و پس از بررسی مفصل روایات و نظرات محدثین و فقها، نتیجه می‌گیرد که این آیه به طور مستقل به حرمت لهو الحدیث اشاره دارد و حرمت غنا به دلیل این ویژگی آن است. امام علیه‌السلام نیز با استناد به این آیه حکم به حرمت غنا و وعده عذاب برای آن می‌دهد. اگرچه دلیل استدلال امام برای ما واضح نیست، اما جهل ما به این دلیل ایرادی به استدلال به آیه وارد نمی‌کند، و همین برای حکم حرمت غنا کفایت می‌کند (ص۵۶-۷۵)
+فقه معاصر کتابشناسی, [۱۲.۱۲.۲۴ ۱۳:۳۴]
+نویسنده به فراز دوم از آیه ۷۲ سوره فرقان به عنوان چهارمین آیه برای حرمت غنا استناد می‌کند وی پس از نقل روایات و بحث سندی و دلالتی در ذیل آیه.............................(ص۷۵-۸۱).🛑
+فقه معاصر کتابشناسی, [۱۲.۱۲.۲۴ ۱۶:۱۲]
+نویسنده سومین دلیل حرمت غنا را روایات می‌داند و ۱۳ روایت را به همراه توضیحاتی از فقها همچون شیخ انصاری، امام خمینی در ذیل روایات مطرح می‌کند. (ص۸۱- ۱۲۰).
+به باور نویسنده یکی از ادله حرمت غنا روایاتی است که در حرمت شنیدن غنا وارد شده است به اعتقاد وی شاید بیش از ۲۰ روایت در حرمت استماع غنا وارد شده که هرچند در دلالت بعضی از آنها جای تامل دارد اما حرمت گوش دادن به چیزی غالباً دلالت دارد بر حرمت فعل ملازم با آن چیز (ص۱۲۰).
+فقه معاصر کتابشناسی, [۱۲.۱۲.۲۴ ۱۶:۲۹]
+استماع غنا
+نویسنده در این متن به بررسی نظرات فقها درباره استماع غنا پرداخته و سپس به بررسی روایات مرتبط با این موضوع می‌پردازد. او چهار روایت را ذکر می‌کند که برخی از آن‌ها دلالت بر حرمت استماع غنا دارند.
+در ادامه، نویسنده به آیات قرآن نیز استناد می‌کند تا حرمت استماع غنا را تأیید کند.
+ آیه ی
+واجتنبوا قول الزور
+لایشهدون الزور
+من الناس من یشتری لهو الحدیث
+نویسنده با استناد به این آیات و روایات، تلاش می‌کند تا حرمت استماع غنا را به اثبات برساند و نشان دهد که این موضوع در متون دینی و فقهی مورد تأکید قرار گرفته است (ص۱۲۱-۱۳۰)
+فقه معاصر کتابشناسی, [۱۲.۱۲.۲۴ ۱۶:۳۷]
+ادله جواز غنا
+به باور نویسنده، برخی افراد برای جواز غنا دلایل خاصی را بیان کرده‌اند. او به دلایل واضحی که دلالت بر جواز غنا دارد اشاره می‌کند و به خاطر طولانی نشدن بحث، از بررسی سایر ادله صرف‌نظر می‌کند.
+نویسنده معتقد است که با ارائه ادله واضح، به طریق اولی جواب سایر ادله مشخص می‌شود. او تأکید می‌کند که در میان فقها، هیچ‌کس به جواز مطلق غنا فتوا نداده است، هرچند برخی افراد گمان کرده‌اند که فیض کاشانی و سبزواری چنین نظری دارند، اما او این گمان را مردود می‌داند.
+نویسنده همچنین اشاره می‌کند که در کتاب (غنا، موسیقی) ۲۵ دلیل بر جواز غنا ذکر شده است، اما دلالت اکثر این دلایل بر جواز غنا واضح نیست و از بحث اصلی غنا خارج می‌شود (۱۳۳)
+نویسنده در ادامه به بررسی دو روایتی می‌پردازد که به حلیت غنا به‌طور مطلق دلالت دارند. اما او به دلایلی هر دو روایت را رد می‌کند.
+روایت اول را به خاطر ضعف در سند و دلالت آن کنار می‌گذارد.
+روایت دوم نیز به دلیل اینکه از بحث اصلی غنا خارج است، مورد توجه قرار نمی‌گیرد (ص۱۳۴-۱۳۷)