کاربر:Ms.sadeghi/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

عده ای از فقیهان اهل سنت بر این باورند خداوند در برخی آیات قرآن همچون [[آیه ۱۵ سوره لقمان]] دستور داده به والدین احسان شود و این دستور با حکم قصاص آنها منافات دارد؛ زیرا والدین سبب ایجاد و تولد فرزند هستند و صحیح نیست فرزند، وسیله نابودی آنها شوند؛ لذا پدر و مادر قصاص نمی‌شوند (ص۹۸) همانگونه که در [[قذف]] فرزند، حد نمی‌خورند و به خاطر بدهی به فرزندشان، زندانی نمی‌شوند (ص۹۹). مولف بر این باور است که نیکی به والدین با قصاص آنها، منافات ندارد؛ زیرا  

قانعی با ذکر چهار روایت از منابع اهل سنت، می‌نویسد، فقهای اهل سنت با توجه به این روایات، معتقدند کلمه (أب) بر مادر نیز صدق می‌کند؛ لذا نباید به خاطر قتل فرزندش، قصاص شود ولی باید دیه را پرداخت کند. (ص۱۰۰-۱۰۲)

فقهای اهل سنت برای عدم قصاص مادر در قتل فرزندش، به دلایلی عقلی استناد کرده‌اند. آنها بر این باورند که یکی از شروط قصاص این است که مقتول، جزئی از قاتل نباشد؛ لذا از جهت عقلی صحیح نیست که «والد» به خاطر قتل فرزندش کشته شود و مراد از «والد» پدر و مادر است. (ص۱۰۲) از دیگر دلایلی عقلی این است که هدف از قصاص، بازدارندگی آن است و این موضوع در فرزند صدق می‌کند زیرا فرزند ممکن است به خاطر رسیدن به ارث، پدر یا مادرش را به قتل برساند، اما والدین از قتل فرزندشان، منفعتی نمی‌برند؛ لذا نباید قصاص شوند. (ص۱۰۳) و آخرین دلیل، [[قیاس اولویت]] است یعنی لزوم رعایت حرمت پدر، مانع قصاص او می‌شود و این امر درباره مادر بیشتر است؛ زیرا آیات و روایات، درباره رعایت حرمت مادر، تأکید بیشتری دارد پس مادر به طریق اولی نباید به خاطر قتل فرزندش، قصاص شود. (ص۱۰۴)

به گفته نویسنده، فقهای اهل سنت، قصاص نشدن مادر در قتل فرزندش را اجماعی شمرده‌اند. (ص۱۰۶)