کاربر:Ms.sadeghi/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

→ تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر تفاوت با ویرایش جدیدتر ←

دیداریویکی‌متن

@@ خط ۵۴: / خط ۵۴: @@
 ==تجسس با انگیزه‌های فاسد و غیرعقلایی==
+مظفری در فصل دوم بخش دوم به تجسس با انگیزه غیر عقلایی و فاسد پرداخته است (ص۱۶۰) مولف در این فصل به [[آیه ۱۲ سوره حجرات]] (ص۱۶۰) و [[آیه ۱۹ سوره نور]] (ص۱۶۳)، [[آیه ۲۷ سوره نور]] و [[آیه 28 سوره نور]] (ص۱۶۶) برای حرمت تجسس استناد کرده است. وی در تفسیر [[آیه ۱۲ سوره حجرات]] می گوید بر اساس نظر مفسران حرمت تجسس مختص به مومنان و مسلمانان نیست بلکه تجسس و عیب یابی در زندگی همه مردم جایز نیست. (ص162)
+مولف در صفحه ۱۶۴ در تفسیر آیه ۱۹ سوره نور ی‌گوید مراد از اشاعه فحشا، افشای معایب پنهانی و رازهای مردم است. همچنین در صفحه ۱۶۵ می‌نویسد سران یکی از مخاطبان این آیه را کسانی می‌دانند که پس از تجسس و تفتیش از احوال خصوصی و معایب پنهانی مردم آن را در جامعه منتشر می‌کنند. مولف در صفحه ۱۶۶ می‌گوید دلالت این آیه بر حرمت تجسس زمانی کامل است که بتوان تجسس را به خودی خود شیوع فحشا دانست.
+مولف در صفحه ۱۶۹ در تفسیر آیه ۲۷ تا ۲۸ سوره نور می‌گوید از این آیه و روایات ذیل آن به خوبی برداشت می‌شود که ورود به خانه دیگران بدون اجازه حرام است زیرا ورود بدون اذن عوارضی دارد که یکی از آنها کشف اسرار و برملا شدن رازهای خصوصی زندگی مردم است
+نهی از تجسس در روایات
+مولف از صفحه ۱۷۱ تا ۱۷۷، هشت روایت را نقل کرده و معتقد است در این روایات از تجسس نهی شده است. به باور وی برخی از این روایات صراحت در حرمت تجسس دارد برخی دیگر فقط در شرایط خاصی مانند تجسس و انگیزه فاسد (ص۱۷۳) و پنهان بودن عیب‌ها (ص۱۷۴) دلالت بر حرمت تجسس می‌کنند
+نهی از تجسس در اجماع فقها
+به گفته مولف در صفحه ۱۷۸ فقیهان شیعه بر حرمت تجسس و تفکیک در احوال پنهانی مردم اجماع دارند.
+به گفته وی در صفحه ۱۷۸ تا ۱۸۱ فقهایی همچون شیخ مفید شیخ طوسی ابن براج علامه حلی بحث تجسس را در مبحث فقهی اطلاع (یعنی سرک کشیدن به خانه و حریم خصوصی دیگران) در کتاب قصاص و دیات مطرح کردند و معتقدند دفع و جلوگیری از شخص متجسس جایز است (هرچند موجب خسارت یا قتل وی شود) که در این که در این صورت قصاص نمی‌شود و دیه‌ای هم بر او تعلق نمی‌گیرد.
+نویسنده در صفحه ۲۳۲ می‌گوید با توجه به دلایل قرآنی و روایی برای اثبات حکم حرمت تجسس، به اجماع نیازی نیست زیرا این اجماع مدرکی است. اما با این حال فقهای گذشته و معاصر تجسس در امور پنهانی دیگران را حرام اعلام کردند و در موارد متعددی ز فقه آن را در موضوعات مختلف مطرح کرده‌اند.
+مولف در صفحه ۲۳۳ می‌گوید برخی فقیهان همچون محقق اردبیلی صاحب جواهر وحید بهبهانی دعای اجماع کرده‌اند که تجسس در امور پنهانی مردم حرام است.
+به گفته معلم در صفحه ۱۸۳ فقهای شیعه تجسس و کاوش در عقاید و امور پنهانی مردم را حرام دانستند. به گفته مظفری در صفحه ۱۸۳ تا ۱۸۷ فقهایی همچون محقق اردبیلی محقق فاضل شهید ثانی سید کاظم حائری محمد تقی مجلسی وحید بهبهانی فتوا داده‌اند که تجسس در عقاید و عیب یابی امور پنهانی مردم حرام است
+مولف در صفحه ۱۸۸ موضوع تجسس به خاطر اهداف مقدسی همچون نهی از منکر را مطرح کرده است.
+فقیهانی همچون فیض کاشانی شیخ جعفر کاشف الغطا امام خمینی سید جواد عاملی و صاحب جواهر معتقدند تجسس در امور پنهانی مردم به خاطر نهی از منکر جایز نیست (ص۱۸۸-۱۹۵) برخی از فقها همچون سید محمد سعید حکیم و ناصر مکارم شیرازی به فناوری‌های جدید همانند استراق سمع کار گذاشتن دوربین مخفی ویروس‌های جاسوسی نیز اشاره کرده و استفاده و خرید و فروش آنها را نیز جایز نمی‌دانند. (ص۱۹۲-۱۹۴) به گفته مولف در صفحه ۱۹۳، مقام معظم رهبری معتقد است تجسس در کار دیگران و یا تحقیق در اعمال و رفتار کارمندان برای کشف اسرار آنان در خارج از حدود و ضوابط قانونی برای ماموران هم جایز نیست.
+نویسنده در صفحه ۱۹۶، نهی از تجسس به دلیل عقل را مطرح کرده است. به گفته وی اولین اصل عقلی بر آزادگی انسان‌ها استوار است و هر انسانی آزاد است تا با اختیار خویش به زندگی بپردازد و تا جایی که بر نظم اجتماعی خللی وارد نشود هیچکس حق ولایت و سرپرستی بر وی را ندارد مگر خداوند. لذا با تکیه بر این اصل زیر نظر پنهانی گرفتن دیگران جستجو در امور پوشیده مردم و تجسس در رازهایشان و پخش کردن عیب‌ها به دلیل اصل عقلی جایز نیست
 ==تجسس در مصالح اجتماعی و اخلاقی==