کاربر:Ms.sadeghi/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخهها
Ms.sadeghi (بحث | مشارکتها) ←تجسس با انگیزههای فاسد و غیرعقلایی: اصلاح ارقام |
Ms.sadeghi (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
==تجسس با انگیزههای فاسد و غیرعقلایی== | ==تجسس با انگیزههای فاسد و غیرعقلایی== | ||
مظفری در فصل دوم بخش دوم به تجسس با | مظفری در فصل دوم بخش دوم به موضوع تجسس با انگیزههای غیرعقلایی و فاسد پرداخته است (ص ۱۶۰). وی در این فصل به آیات قرآن از جمله [[آیه ۱۲ سوره حجرات]] (ص ۱۶۰)، [[آیه ۱۹ سوره نور]] (ص ۱۶۳)، [[آیه ۲۷ سوره نور]] و [[آیه ۲۸ سوره نور]] (ص ۱۶۶) برای بیان حرمت تجسس استناد کرده است. او در تفسیر [[آیه ۱۲ سوره حجرات]] توضیح میدهد که به نظر مفسران حرمت تجسس تنها به مسلمانان و مؤمنان محدود نمیشود، بلکه عیبجویی و تجسس در زندگی همه افراد ممنوع است (ص ۱۶۲). | ||
نویسنده در صفحه ۱۶۴، در تفسیر [[آیه ۱۹ سوره نور]] بیان میکند که مراد از اشاعه فحشا، افشای معایب پنهانی و رازهای مردم است. همچنین او اشاره دارد که برخی مخاطبان این آیه کسانی هستند که پس از تجسس و کشف عیوب پنهانی افراد، آنها را در جامعه منتشر میکنند (ص ۱۶۵). وی معتقد است دلالت این آیه بر حرمت تجسس زمانی کامل میشود که بتوان تجسس را ذاتاً موجب اشاعه فحشا دانست (ص ۱۶۶). | |||
مولف در تفسیر آیه ۲۷ | مولف در تفسیر [[آیه ۲۷ و ۲۸ سوره نور]] توضیح میدهد که این آیات و روایات مرتبط با آن نشان میدهند ورود به خانه دیگران بدون اجازه حرام است، زیرا چنین عملی ممکن است منجر به کشف اسرار و افشای رازهای خصوصی زندگی افراد شود (ص ۱۶۹). | ||
نهی از تجسس در روایات | نهی از تجسس در روایات | ||
مولف از صفحه ۱۷۱ تا | مولف از صفحه ۱۷۱ تا ۱۷۷ هشت روایت را نقل کرده و معتقد است این روایات به صراحت تجسس را نهی کردهاند. به باور وی، برخی از این روایات بر حرمت تجسس تأکید دارند، در حالی که برخی دیگر تنها در شرایط خاص، مانند انگیزههای فاسد (ص ۱۷۳) یا پنهان بودن عیوب (ص ۱۷۴)، به حرمت تجسس اشاره دارند. | ||
نهی از تجسس در اجماع فقها | نهی از تجسس در اجماع فقها | ||
مولف اشاره میکند که فقهای شیعه بر حرمت تجسس و تفکیک در امور پنهانی مردم اجماع دارند (ص ۷۸). وی بیان میکند که فقهایی همچون شیخ مفید، شیخ طوسی، ابن براج و علامه حلی موضوع تجسس را در مبحث فقهی اطلاع (سرک کشیدن به خانه و حریم خصوصی دیگران) در کتابهای قصاص و دیات مطرح کردهاند. این فقها معتقدند دفع و جلوگیری از شخص متجسس جایز است، حتی اگر به خسارت یا قتل وی منجر شود، که در این صورت قصاص یا دیهای بر او تعلق نمیگیرد (ص ۱۷۸-۱۸۱). | |||
نویسنده | نویسنده معتقد است با وجود دلایل قرآنی و روایی برای اثبات حرمت تجسس، نیازی به اجماع نیست، زیرا این اجماع مدرکی است. با این حال، فقهای گذشته و معاصر تجسس در امور پنهانی دیگران را حرام اعلام کردهاند و در موضوعات مختلف فقهی به آن پرداختهاند (ص ۲۳۲). مولف اشاره دارد که فقهایی همچون محقق اردبیلی، صاحب جواهر و وحید بهبهانی ادعای اجماع کردهاند که تجسس در امور پنهانی مردم حرام است (ص ۲۳۳). | ||
مولف تأکید میکند که فقهای شیعه تجسس در عقاید و امور پنهانی مردم را حرام میدانند. وی اشاره دارد که فقهایی همچون محقق اردبیلی، محقق فاضل، شهید ثانی، سید کاظم حائری، محمد تقی مجلسی و وحید بهبهانی فتوا دادهاند که تجسس در عقاید و عیبیابی امور پنهانی افراد ممنوع است (ص ۱۸۳-۱۸۷). | |||
مولف موضوع تجسس | مولف به موضوع تجسس با هدفهای مقدسی مانند نهی از منکر پرداخته است (ص۱۸۸) و بیان میکند که فقهایی نظیر فیض کاشانی، شیخ جعفر کاشفالغطا، امام خمینی، سید جواد عاملی و صاحب جواهر معتقدند تجسس در امور پنهان مردم به منظور نهی از منکر جایز نیست (ص۱۸۸-۱۹۵). همچنین برخی از فقها مانند سید محمد سعید حکیم و ناصر مکارم شیرازی به فناوریهای نوین مثل استراق سمع، نصب دوربین مخفی و استفاده از ویروسهای جاسوسی اشاره کرده و استفاده یا خرید و فروش این ابزارها را نیز غیرمجاز میدانند (ص۱۹۲-۱۹۴). به گفته مولف، مقام معظم رهبری نیز بر این باور است که تجسس در کار دیگران یا تحقیق در اعمال و رفتار کارکنان برای کشف اسرارشان، خارج از حدود و ضوابط قانونی، حتی برای مأموران مجاز نیست (ص۱۹۳). | ||
نویسنده | نویسنده همچنین به ممنوعیت تجسس از منظر عقل پرداخته است. او معتقد است که اولین اصل عقلی بر آزادگی انسانها استوار است و هر فرد آزاد است که با اختیار خود زندگی کند. تا زمانی که خللی در نظم اجتماعی ایجاد نشود، هیچکس جز خداوند حق ولایت و سرپرستی بر دیگری را ندارد. بنابراین، با توجه به این اصل، زیر نظر گرفتن پنهانی دیگران، جستوجو در امور مخفی مردم، تجسس در رازهایشان و افشای عیبهای آنان از منظر عقل نیز جایز نیست (ص۱۹۶). | ||
==تجسس در مصالح اجتماعی و اخلاقی== | ==تجسس در مصالح اجتماعی و اخلاقی== |