واکاوی فقهی انرژی‌درمانی و هیپنوتیزم (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
صفحه‌ای تازه حاوی «{{نویسنده |نویسنده = محمود صادقی |نویسنده۲ = |نویسنده۳ = |گردآوری = |ویراستار۱ = |ویراستار۲ = |ویراستار۳ = }} {{جعبه اطلاعات کتاب | عنوان = واکاوی فقهی انرژی‌درمانی و هیپنوتیزم | تصویر = واکاوی فقهی انرژی‌درمانی و هیپنوتیزم.jpg | اندازه تصویر = | توضی...» ایجاد کرد |
|||
| خط ۱۳۶: | خط ۱۳۶: | ||
به گفته نویسنده، اعتراف یا شهادت در صورتی مشروعیت دارد که بدون تهدید و آزار باشد. نوری معتقد است، اگر فرد با رضایت کامل برای هیپنوتیزم اقدام کند، اشکالی ندارد، اما اجبار یا اکراه او برای انجام هیپنوتیزم (مگر در شرایط تزاحم و برای حفظ نظام مسلمانان و حقوق آنان) جایز نیست (ص۲۳۰). او اعتراف و شهادت بیان‌شده با هیپنوتیزم را نامعتبر می‌داند؛ زیرا برای اعتراف و شهادت، شخص باید قصد داشته باشد، در حالی که در هیپنوتیزم افراد به دلیل وجود حالت خلسه و وجود احتمال القای خطا و توهم، قصد لازم را ندارند. او دلیل دیگر بر بی‌اعتباری اعتراف هیپنوتیزمی را، مشکوک‌بودن شمول [[قاعده اقرار]] دانسته است؛ چون این قاعده تنها در مواردی جریان دارد که اعتراف از راه‌های متعارف که کاشفیت دارد، حاصل شده باشد (ص۲۲۹-۲۳۳). | به گفته نویسنده، اعتراف یا شهادت در صورتی مشروعیت دارد که بدون تهدید و آزار باشد. نوری معتقد است، اگر فرد با رضایت کامل برای هیپنوتیزم اقدام کند، اشکالی ندارد، اما اجبار یا اکراه او برای انجام هیپنوتیزم (مگر در شرایط تزاحم و برای حفظ نظام مسلمانان و حقوق آنان) جایز نیست (ص۲۳۰). او اعتراف و شهادت بیان‌شده با هیپنوتیزم را نامعتبر می‌داند؛ زیرا برای اعتراف و شهادت، شخص باید قصد داشته باشد، در حالی که در هیپنوتیزم افراد به دلیل وجود حالت خلسه و وجود احتمال القای خطا و توهم، قصد لازم را ندارند. او دلیل دیگر بر بی‌اعتباری اعتراف هیپنوتیزمی را، مشکوک‌بودن شمول [[قاعده اقرار]] دانسته است؛ چون این قاعده تنها در مواردی جریان دارد که اعتراف از راه‌های متعارف که کاشفیت دارد، حاصل شده باشد (ص۲۲۹-۲۳۳). | ||
[[رده: | [[رده:کتاب‌های فقه پزشکی]] | ||
[[رده: | [[رده:کتاب‌های فقه قضایی]] | ||
[[رده:مقالات کتاب‌شناسی]] | [[رده:مقالات کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:کتاب‌های عباس نوری]] | [[رده:کتاب‌های عباس نوری]] | ||