کاربر:Mojtaba61.Abedini/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
نویسنده پیش از بررسی به دلایل حرمت خوانندگی زنان، این پرسش را مطرح می‌کند که چرا در قرآن به‌صراحت درباره حرمت غنای زنان سخنی نیامده است. سپس تلاش می‌کند با بهره‌گیری از قاعده اشتراک تکالیف میان زنان و مردان و استفاده از لفظ مذکر در معنای عام، به کمک دیدگاه‌های جوادی آملی پاسخی برای این پرسش ارائه دهد (صفحات ۷۵ تا ۸۰). | نویسنده پیش از بررسی به دلایل حرمت خوانندگی زنان، این پرسش را مطرح می‌کند که چرا در قرآن به‌صراحت درباره حرمت غنای زنان سخنی نیامده است. سپس تلاش می‌کند با بهره‌گیری از قاعده اشتراک تکالیف میان زنان و مردان و استفاده از لفظ مذکر در معنای عام، به کمک دیدگاه‌های جوادی آملی پاسخی برای این پرسش ارائه دهد (صفحات ۷۵ تا ۸۰). | ||
=== | ===آیات=== | ||
به باور نویسنده، چون در آیات قرآن از لفظ غنا استفاده نشده و امر و نهی خاصی صریحاً به آن تعلق نگرفته، تمسک‌کنندگان به این آیات به واسطه روایات در این باب بر حرمت غنا کمک گرفته‌اند. در آیات قرآن الفاظی مانند قول زور، باطل و لهو الحدیث آمده که طبق نظر مفسران و روایات رسیده از ائمه(ع) بر غنا و خوانندگی تطبیق می‌شود. | به باور نویسنده، چون در آیات قرآن از لفظ غنا استفاده نشده و امر و نهی خاصی صریحاً به آن تعلق نگرفته، تمسک‌کنندگان به این آیات به واسطه روایات در این باب بر حرمت غنا کمک گرفته‌اند. در آیات قرآن الفاظی مانند قول زور، باطل و لهو الحدیث آمده که طبق نظر مفسران و روایات رسیده از ائمه(ع) بر غنا و خوانندگی تطبیق می‌شود. | ||
نویسنده در این بخش به بررسی آیات ۶ سوره لقمان، ۳۰ سوره حج، ۷۲ سوره فرقان و ۳ سوره مؤمنون از منظر لغویان، مفسران، فقها و روایات وارده (با تحلیل اسناد) می‌پردازد. (ص ۸۰-۹۸).در پایان این مباحث، به نتیجه‌گیری درباره حرمت غنا می‌رسد. ایشان به نقد دیدگاه کسانی که معتقدند آیات و روایات دلالت قطعی بر حرمت غنا ندارند، پرداخته و پاسخ‌هایی ارائه می‌کند (ص ۹۸-۹۹). | نویسنده در این بخش به بررسی آیات ۶ سوره لقمان، ۳۰ سوره حج، ۷۲ سوره فرقان و ۳ سوره مؤمنون از منظر لغویان، مفسران، فقها و روایات وارده (با تحلیل اسناد) می‌پردازد. (ص ۸۰-۹۸).در پایان این مباحث، به نتیجه‌گیری درباره حرمت غنا می‌رسد. ایشان به نقد دیدگاه کسانی که معتقدند آیات و روایات دلالت قطعی بر حرمت غنا ندارند، پرداخته و پاسخ‌هایی ارائه می‌کند (ص ۹۸-۹۹). | ||
===روایات=== | |||
نویسنده در دومین دلیل بر حرمت ذاتی غنا به روایاتی استدلال می‌کند که به صورت مستقل در کتاب‌های شیعه و سنی درباره غنا نقل شده است و برخی فقها برای آن ادعای تواتر دارند. او نظر فقهایی که مدعی هستند روایتی که از نظر سند و دلالت در حرمت غنا تام و تمام باشد، وجود ندارد را رد کرده و می‌نویسد که با جستجو در منابع روایی به روایات فراوانی برمی‌خوریم که از نظر سند کامل و درست هستند و بر حرمت ذاتی غنا دلالت دارند. | |||
نویسنده روایات را جمع‌آوری کرده و با بررسی سندی آن‌ها، به چند دسته کلی تقسیم می‌کند: | |||
۱.روایاتی در نکوهش زن خواننده | |||
۲. روایاتی در حرام بودن قیمت کنیز خواننده | |||
۳. روایاتی در حرام بودن کسب زن خواننده | |||
۴. روایاتی در ممنوعیت استماع و شرکت در مجالس خواننده زن | |||
او پس از این دسته‌بندی نتیجه می‌گیرد که این روایات از نظر سند و دلالت در حرمت ذاتی غنا تمام هستند. همچنین برخی از فقها نیز بر حرمت ذاتی غنا ادعای استفاضه و تواتر در روایات دارند، که در این صورت ضعف سندی برخی از روایات خدشه‌ای بر استدلال حرمت غنا نخواهد داشت (ص ۹۹-۱۰۶). | او پس از این دسته‌بندی نتیجه می‌گیرد که این روایات از نظر سند و دلالت در حرمت ذاتی غنا تمام هستند. همچنین برخی از فقها نیز بر حرمت ذاتی غنا ادعای استفاضه و تواتر در روایات دارند، که در این صورت ضعف سندی برخی از روایات خدشه‌ای بر استدلال حرمت غنا نخواهد داشت (ص ۹۹-۱۰۶). | ||