کاربر:Mojtaba61.Abedini/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

Mojtaba61.Abedini (بحث | مشارکت‌ها)
Mojtaba61.Abedini (بحث | مشارکت‌ها)
 
خط ۱۴۹: خط ۱۴۹:


نویسنده با اشاره به نظر ۳۵ فقیه متقدم و معاصر از جمله شیخ طوسی، علامه حلی، خویی، بهجت و خامنه‌ای، اظهار می‌دارد که اکثر فقها به حلیت غنای زن در زفاف عروس معتقدند (ص ۲۱۲ - ۲۲۰).  
نویسنده با اشاره به نظر ۳۵ فقیه متقدم و معاصر از جمله شیخ طوسی، علامه حلی، خویی، بهجت و خامنه‌ای، اظهار می‌دارد که اکثر فقها به حلیت غنای زن در زفاف عروس معتقدند (ص ۲۱۲ - ۲۲۰).  
نویسنده در ادامه به اختلاف دیدگاه‌ها در مورد مجلس غنا در عروسی و استثنای آن اشاره می‌کند. در این زمینه، سه دیدگاه اصلی وجود دارد:


نویسنده سپس به اختلاف نظرها درباره مجلس غنا در عروسی و استثنای آن به سه دیدگاه اصلی اشاره می‌کند.
نویسنده سپس به اختلاف نظرها درباره مجلس غنا در عروسی و استثنای آن به سه دیدگاه اصلی اشاره می‌کند.
خط ۱۶۰: خط ۱۵۸:
۳. عده‌ای دیگر غنا را در تمامی مراسم‌هایی که به عنوان عروسی برگزار می‌شود، جایز می‌دانند.
۳. عده‌ای دیگر غنا را در تمامی مراسم‌هایی که به عنوان عروسی برگزار می‌شود، جایز می‌دانند.


به باور وی منشا اصلی اختلاف فقها در مورد مجلس عروسی به خاطر اختلاف ادله است که مورد استنادشان قرار گرفته است
به نظر نویسنده، دلیل اصلی اختلاف میان فقها درباره مجلس عروسی به تفاوت در استناد به ادله بازمی‌گردد. وی ابتدا دلایل کسانی را که غنا در مراسم زفاف را جایز می‌دانند، بررسی کرده و اشاره می‌کند که این گروه از فقها به سه روایت ابا بصیر از امام صادق(ع) استناد کرده‌اند. نویسنده پس از تحلیل سند و دلالت این روایات، نتیجه‌گیری می‌کند که این سه روایت در واقع یک روایت واحد هستند که بیشتر فقها بر اساس آن عمل کرده‌اند و خوانندگی زن در مراسم زفاف را تحت شرایط خاصی مانند عدم حضور مردان، عدم شنیدن صدای زن توسط افراد بیگانه، و دائمی بودن ازدواج جایز دانسته‌اند. همچنین، نویسنده به حکم مربوط به افراد خنثی پرداخته و بیان می‌کند که اگر خنثی مرد باشد، حق ورود به مجلس را ندارد و اگر زن باشد، می‌تواند وارد شود؛ اما در مورد خنثای مشکل باید احتیاط صورت گیرد. (ص ۲۲۱ - ۲۲۶).
نویسنده در ابتدا مستندات قائلین به جواز غنا در زفاف را بررسی می‌کند و می‌نویسد که این فقها به روایات سه‌گانه ابا بصیر از امام صادق علیه‌السلام استناد کرده‌اند. او پس از بررسی سندی و دلالت این روایات، نتیجه‌گیری می‌گیرد که سه روایت ابا بصیر در واقع فقط یک روایت است که اکثر فقها به آن عمل کرده و خوانندگی زن در زفاف را با شرایط خاصی همچون عدم ورود مردان، عدم استماع صوت توسط اجنبی، نکاح دائمی باشد نه منقطع جایز دانسته‌اند. نویسنده در ادامه به حکم افراد خنثی اشاره کرده که در صورت مرد بودن حق ورود به مجلس را ندارد و اگر زن است می تواند وارد شود. و در خنثای مشکل باید احتیاط کرد. (ص ۲۲۱ - ۲۲۶).
 
==قائلین به عدم حرمت استثنا زفاف==


نویسنده به دیدگاه فقهایی اشاره می‌کند که غنا را به‌طور مطلق حتی در عروسی‌ها حرام دانسته‌اند، از جمله شیخ انصاری و صاحب مفتاح الکرامه که هیچ استثنایی قائل نشده‌اند. همچنین فقهایی مانند شیخ صدوق، شیخ مفید، سید محمد کاظم یزدی، مکارم شیرازی، صافی گلپایگانی و سیستانی در مورد جواز غنا در عروسی احتیاط کرده‌اند. (ص ۲۳۰ - ۲۳۴).
نویسنده همچنین به دیدگاه برخی فقها مانند شیخ انصاری اشاره می‌کند که غنا را حتی در عروسی به طور مطلق حرام می‌دانند و هیچ استثنایی را نپذیرفتند و عده‌ای دیگر از فقهای متقدم و معاصر مانند شیخ صدوق و سیستانی در جواز غنا در عروسی احتیاط کرده‌اند. (ص ۲۳۰-۲۳۴)


==احکام شک در حکم خوانندگی زن==
==احکام شک در حکم خوانندگی زن==