کاربر:Mojtaba61.Abedini/صفحه تمرین۳: تفاوت میان نسخه‌ها
| خط ۸۳: | خط ۸۳: | ||
به نظر نویسنده، دیدگاه‌های فقهی امام در زمان حاضر تغییر بزرگی در نحوه برداشت و فهم احکام الهی ایجاد کرده است که یکی از نمونه‌های آن مسئله غنا است. به باور نویسنده امام خمینی(ره) در بحث غنا و موسیقی، رویکردی اجتهادی و تطبیقی داشته و بر اهمیت زمان و مکان در فقه تأکید کرده است. رویکردی که می‌تواند به فهم بهتر مسائل فقهی و تطبیق آنها با شرایط روز کمک کند. امام در ابتدا به تعریف غنا پرداخته و آن را به «صوت رقیق و نازک انسان» تعریف کرده که قابلیت ایجاد طرب را دارد. این تعریف با تعاریف مشهور غنا که به کشیدن صدا و چهچه‌های طرب‌آور اشاره کرده، تفاوت دارد. چرا که در بسیاری از اقسام، غنا نه صدای کشیده است و نه ترجیع چهچه و قید این دو در تعریف برخی صرفا به اقتضای عرف زمان آنها بوده است.امام خمینی تأکید می‌کند غنا چون از مقوله صوت و یا کیفیت صوت است نه کلام و قول در نتیجه در پیدایش غنا فرقی ندارد که گفتار باطل باشد خواه حکمت و آیه. هر آنچه که صدا نازک، نرم، باطراوت و مطبوع باشد و موجب طرب شد غنا بشمار می‌آید. امام خمینی به آیات قرآن و روایات برای اثبات حرمت غنا استناد می‌کند (البته نویسنده به آیه و روایتی اشاره نمی‌کند) در ادامه نویسنده با استناد به کلام امام خمینی به نظرات فقها درباره حرمت ذاتی و عرضی غنا اشاره می‌کند. او همچنین به نقد نسبت‌های ناروایی که به برخی فقها همچون فیض کاشانی و محقق سبزواری داده شده، می‌پردازد و بر درک صحیح نظرات آنان تأکید می‌کند. | به نظر نویسنده، دیدگاه‌های فقهی امام در زمان حاضر تغییر بزرگی در نحوه برداشت و فهم احکام الهی ایجاد کرده است که یکی از نمونه‌های آن مسئله غنا است. به باور نویسنده امام خمینی(ره) در بحث غنا و موسیقی، رویکردی اجتهادی و تطبیقی داشته و بر اهمیت زمان و مکان در فقه تأکید کرده است. رویکردی که می‌تواند به فهم بهتر مسائل فقهی و تطبیق آنها با شرایط روز کمک کند. امام در ابتدا به تعریف غنا پرداخته و آن را به «صوت رقیق و نازک انسان» تعریف کرده که قابلیت ایجاد طرب را دارد. این تعریف با تعاریف مشهور غنا که به کشیدن صدا و چهچه‌های طرب‌آور اشاره کرده، تفاوت دارد. چرا که در بسیاری از اقسام، غنا نه صدای کشیده است و نه ترجیع چهچه و قید این دو در تعریف برخی صرفا به اقتضای عرف زمان آنها بوده است.امام خمینی تأکید می‌کند غنا چون از مقوله صوت و یا کیفیت صوت است نه کلام و قول در نتیجه در پیدایش غنا فرقی ندارد که گفتار باطل باشد خواه حکمت و آیه. هر آنچه که صدا نازک، نرم، باطراوت و مطبوع باشد و موجب طرب شد غنا بشمار می‌آید. امام خمینی به آیات قرآن و روایات برای اثبات حرمت غنا استناد می‌کند (البته نویسنده به آیه و روایتی اشاره نمی‌کند) در ادامه نویسنده با استناد به کلام امام خمینی به نظرات فقها درباره حرمت ذاتی و عرضی غنا اشاره می‌کند. او همچنین به نقد نسبت‌های ناروایی که به برخی فقها همچون فیض کاشانی و محقق سبزواری داده شده، می‌پردازد و بر درک صحیح نظرات آنان تأکید می‌کند. | ||
غنا در اعیاد و جشن‌ها | |||
نویسنده در ابتدا روایتی مبنی بر جواز غنا در اعیاد فطر و قربان به شرط عدم معصیت ذکر کرده است. سپس به امام خمینی اشاره کرده بعد از بحث درباره روایت جواز غنا تأکید می‌کند، مادامی که غنا منجر به معصیت نشود، اشکالی ندارد. به باور امام از آنجایی که هیچ یک از فقها این استثنا را در مورد اعیاد نقل کرده‌اند نمی‌توان بدان عمل کرد. افزون بر آنکه این روایت ضعف سندی نیز دارد. | |||
<nowiki>###</nowiki> ۵. نظرات فقها و مقایسه با امام خمینی | <nowiki>###</nowiki> ۵. نظرات فقها و مقایسه با امام خمینی | ||