حق ارتفاق (منابع مطالعاتی): تفاوت میان نسخه‌ها

Mojtaba61.Abedini (بحث | مشارکت‌ها)
Mojtaba61.Abedini (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{منابع مطالعاتی}}
{{منابع مطالعاتی}}


[[حق ارتفاق]] حقی است که به مالک یک ملک اجازه می‌دهد از ملک دیگری برای بهره‌وری از ملک خود استفاده کند. برای مثال، عبور از زمین همسایه برای رسیدن به ملک خود یا نصب ناودان روی ملک دیگر. این حق شامل مواردی مانند حق عبور، حق شرب، حق مجری (عبور آب)، حق مسیل (مسیر آب باران) و حق جوار (همسایگی) می‌شود. در قرآن آیه‌ای به‌طور مستقیم درباره حقوق ارتفاقی وجود ندارد، اما به روابط همسایگی و بهره‌برداری از منافع اشاره شده است، مانند آیه ۳۶ سوره نساء. مشروعیت این حق از سنت پیامبر (ص) و ائمه(ع) و همچنین عرف عقلاء ناشی می‌شود.
[[حق ارتفاق]] حقی است که به مالک یک ملک اجازه می‌دهد از ملک دیگری برای بهره‌وری از ملک خود استفاده کند. برای مثال، عبور از زمین همسایه برای رسیدن به ملک خود یا نصب ناودان روی ملک دیگر. این حق شامل مواردی مانند حق عبور، حق شرب، حق مجری (عبور آب)، حق مسیل (مسیر آب باران) و حق جوار (همسایگی) می‌شود.  
 
این موضوع در منابع فقهی متقدم و حتی متأخر امامیه مطرح و مورد بررسی قرار نگرفته است. حق ارتفاق از حقوق مدنی کشورهای دیگر به منابع حقوقی و سپس در مطالعات فقهی راه یافته است.
 
حق انتفاع، حق اختصاص و نیز حریم شباهت‌هایی با حق ارتفاق در استفاده مالک زمین از غیر ملک خودش دارند ولی تفاوت‌های مهمی هم با حق ارتفاق دارند. مهمترین محور این مساله مشروعیت آن بر اساس رویکرد فقه امامیه است که با استفاده از عمومات دال بر حسن معاشرت با همسایه‌ها، استحباب تعاون بر کارهای خیر و سیره عقلا می‌توان آن را اثبات کرد.


== کتاب ==
== کتاب ==