کاربر:Mkhaghanif/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

→ تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر تفاوت با ویرایش جدیدتر ←

دیداریویکی‌متن

@@ خط ۴۴: / خط ۴۴: @@
 ===دلیل چهارم قول به حرمت: کشف مذاق شارع===
-به این بیان که با بررسی ادله مختلف و تجمیع قرائن و استظهار مجموعی می‌توان رأی و نظر شارع را در یک موردی کشف کرد گرچه آیه و روایت خاصی در آن مورد نباشد که از آن تعبیر به کشف مذاق شارع می‌شود. در محل بحث هم با توجه به آیات و روایات مختلف در نحوه تعامل زن مسلمان با نامحرم و شئونات زن مسلمان و علقه زوجیت می‌توان مذاق شارع را نسبت به افراغ منی مرد در رحم زن اجنبی و باردار شدن زن مسلمان از اسپرم مرد اجنبی کشف نمود و اطمینان به حرمت و قبح این عمل پیدا نمود.
+استناد به مذاق شارع جزو دلایل حرمت تلقیح مصنوعی با اسپرم غیر همسر دانسته شده است. به این بیان که با بررسی ادله مختلف و تجمیع قرائن و استظهار مجموعی در نحوه تعامل زن مسلمان با نامحرم و شئونات زن مسلمان و علقه زوجیت مذاق شارع نسبت به قراردادن منی مرد در رحم زن اجنبی و باردار شدن زن مسلمان از اسپرم مرد اجنبی کشف می‌شود و اطمینان به حرمت و قبح این عمل حاصل می‌شود. چنان که از آیت اللّه میلانی نیز این جمله نقل شده است که از ظواهر آیات و روایات درباره لقاح اختیاری چیزی به نظر نرسیده است ولی از لحن الخطاب و ذوق فقهی می‌توان گفت که این عمل یقیناً جایز نیست.<ref>امامی، مطالعه تطبیق نسب در حقوق ایران، ص۳۶۷.</ref>
-در عبارت منقول از آیت اللّه العظمی میلانی1 نیز این مطلب به دست می آید :
-از ظواهر آیات و روایات درباره لقاح اختیاری چیزی به نظر نرسیده است ولی از لحن الخطاب و ذوق فقهی می‌توان گفت که این عمل یقیناً جایز نیست.
 ===دلیل پنجم قول به حرمت: مقتضای اصل عملی===
 استاد سید محدرضا سیستانی فرموده  بر فرض فقدان دلیل و مناقشه در ادله لفظیه از آیات و روایات و...، شک و تردید در این مطلب حاصل می‌شود که آیا تلقیح مصنوعی در صورت دوم که افراغ منی رجل در رحم زن اجنبی است حرام می‌باشد یا نه؟ لذا باید بیینیم مقتضای اصل عملی در مسأله چیست؟ در رابطه با مسأله فروج و تولد نسل به طور کلی دو دیدگاه عمده مطرح است، مشهور و معروف در باب فروج و نکاح و تولید نسل مقتضای اصل عملی را احتیاط می‌دانند و برخی نیز با خدشه در مرجعیت اصالة الاحتیاط قائل به جریان اصالة البرائة شده‌اند .از فقهایی که تصریح به احتیاط در باب فروج نموده‌اند می‌توان به علامه حلی در تذکرة الفقهاء  ،محقق ثانی در جامع المقاصد  ،محقق اردبیلی در مجمع الفائده  ،فاضل هندی در کشف اللثام  اشاره نمود. در مقابل عده ای از فقها همچون شهید اول  ،،شهیدثانی، ، فخر المحققین  ،و مرحوم بحرالعلوم  ،با مناقشه در دلیل بر وجوب احتیاط قائل به رجحان و استحباب احتیاط در باب نکاح شده اند .