مصلحت در فقه سیاسی شیعه (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
| نویسنده = [[سید سجاد ایزدهی]] | | نویسنده = [[سید سجاد ایزدهی]] | ||
| تاریخ نگارش = | | تاریخ نگارش = | ||
| موضوع = فقه | | موضوع = فقه مصلحت/ فقه سیاسی | ||
| سبک = اجتهادی/تحلیلی | | سبک = اجتهادی/تحلیلی | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
*'''چکیده''' | *'''چکیده''' | ||
'''مصلحت در فقه سیاسی شیعه''' کتابی در حوزه [[فقه | '''مصلحت در فقه سیاسی شیعه''' کتابی در حوزه [[فقه مصلحت]]، اثر [[سید سجاد ایزدهی]] است که هدف از تدوین آن را نمایاندن کارویژه‌های مصلحت در حوزه [[فقه سیاسی]]، به منظور افزایش کارایی فقه سیاسی در جامعه اسلامی دانسته‌اند. به باور نویسنده هیچ نقطه‌ای از شریعت را نمی‌توان خالی از حوزه صلاحیت تعلق مصلحت در نظر گرفت؛ به‌ویژه در حوزه نظام سیاسی که با پیوند میان مصلحت و [[حکم حکومتی]] خود را نشان خواهد داد. به گفته او نتیجه این پیوند در عصر حاضر در جمهوری اسلامی ایران شکل‌گیری نهادی به نام [[مجمع تشخیص مصلحت نظام]] شده است. | ||
به باور نگارنده، با توجه به اینکه گاه مصلحت از قبیل مصالح شخصیه و گاهی از قبیل مصالح نوعیه است؛ مرجع تشخیص آن نیز متقاوت خواهد بود. بر این اساس مرجع تشیخص مصلحت در احکام حکومتی فقیه جامع‌الشرایط خواهد بود؛ چنانچه در امور فردی، خود فرد این وظیفه را بر عهده خواهد داشت. | به باور نگارنده، با توجه به اینکه گاه مصلحت از قبیل مصالح شخصیه و گاهی از قبیل مصالح نوعیه است؛ مرجع تشخیص آن نیز متقاوت خواهد بود. بر این اساس مرجع تشیخص مصلحت در احکام حکومتی فقیه جامع‌الشرایط خواهد بود؛ چنانچه در امور فردی، خود فرد این وظیفه را بر عهده خواهد داشت. | ||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
==معرفی اجمالی و گزارش ساختار == | ==معرفی اجمالی و گزارش ساختار == | ||
کتاب مصلحت در فقه سیاسی شیعه، کتابی فارسی در حوزه فقه | کتاب مصلحت در فقه سیاسی شیعه، کتابی فارسی در حوزه فقه مصلحت، نوشته [[سید‌سجاد ایزدهی]] است. این کتاب در گروه سیاستِ پژوهشکده نظام‌های اسلامیِ [[پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی]] تدوین و در سال ۱۳۹۳ش منتشر شده است. هدف از این تحقیق را نمایاندن ماهیت، مؤلفه‌ها و کارویژه‌های مصلحت در حوزه [[فقه سیاسی]] دانسته‌اند تا در نهایت به کارایی فقه سیاسی در جامعه اسلامی کمک کند. به گفته ناشر، این کتاب بر اساس روش اجتهادی مبتنی بر منابع فقهی (عقلی و نقلی) تدوین شده است (ص۱۵). به باور نویسنده، عنصر مصلحت پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران به‌ویژه در نظام سیاسی ایران تأثیر مضاعف داشته است و جزء جدایی‌ناپذیر اداره امور کلان جامعه محسوب می‌شود؛ از این رو ضرورت دارد که در فقه سیاسی شیعه به بررسی آن بپردازیم (ص۱۸). | ||
=== ساختار === | === ساختار === | ||
| خط ۱۱۵: | خط ۱۱۵: | ||
مولف به برخی از عرصه‌های مصلحت‌ورزی در سیاست خارجی اشاره می‌کند مانند «جهاد» که فقها عرصه‌های متفاوتی از مصلحت در گستره جهاد را مورد عنایت قرار داده‌اند ازجمله «مصلحت در اصل جنگ»، «مصلحت در آداب جهاد»، «خدعه در جنگ»، «مصلحت در آمادگی جنگ». همچنین فقها در عرصه «قرارداد و پیمان»، به بحث از قرارداد مهادنه (آتش بس) و قرارداد امان پرداخته‌اند. از دیگر عرصه‌های مصلحت‌ورزی در سیاست خارجی به «تقیه»، «مباحث حقوقی»، و «مسائل مالی» می‌توان اشاره کرد که در عرصه مسائل مالی از موضوعاتی همچون تألیف قلوب، غنیمت، جِزیه، و [[فروش سلاح به دشمن]] سخن به میان آمده است (ص۴۰۵ تا ۴۲۴). | مولف به برخی از عرصه‌های مصلحت‌ورزی در سیاست خارجی اشاره می‌کند مانند «جهاد» که فقها عرصه‌های متفاوتی از مصلحت در گستره جهاد را مورد عنایت قرار داده‌اند ازجمله «مصلحت در اصل جنگ»، «مصلحت در آداب جهاد»، «خدعه در جنگ»، «مصلحت در آمادگی جنگ». همچنین فقها در عرصه «قرارداد و پیمان»، به بحث از قرارداد مهادنه (آتش بس) و قرارداد امان پرداخته‌اند. از دیگر عرصه‌های مصلحت‌ورزی در سیاست خارجی به «تقیه»، «مباحث حقوقی»، و «مسائل مالی» می‌توان اشاره کرد که در عرصه مسائل مالی از موضوعاتی همچون تألیف قلوب، غنیمت، جِزیه، و [[فروش سلاح به دشمن]] سخن به میان آمده است (ص۴۰۵ تا ۴۲۴). | ||
[[رده:کتاب‌های فقه مصلحت]] | |||
[[رده:مقالات کتاب‌شناسی]] | [[رده:مقالات کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:کتاب‌های سید سجاد ایزدهی]] | [[رده:کتاب‌های سید سجاد ایزدهی]] | ||
[[رده:کتاب‌های پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی]] | [[رده:کتاب‌های پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی]] | ||