رقص (منابع مطالعاتی): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{موضوعات فاقد منبع مطالعاتی}} | {{موضوعات فاقد منبع مطالعاتی}} | ||
[[رقص]] حرکات موزون اندام‌های بدن است که به‌صورت گروهی یا انفرادی و گاه با اشیایی چون چوب، دستمال یا غیر از اینها همراه است. طبق آنچه در کتب فقهی آمده، بسیاری از فقها حکم به حرمت مطلق رقص داده و عده‌ای نیز موارد محدودی از آن را استثنا کرده‌اند. به دنبال تحولات صورت گرفته در این عرصه در دوران معاصر، سؤالات جدیدی پیش روی فقه معاصر مطرح می‌شود؛ از جمله: آیا مطلق رقص حکم حرمت دارد یا می‌توان مواردی را استثنا کرد؟ امروزه برخی از رشته‌های ورزشی همراه با نوعی رقص انجام می‌گیرد که دارای غرض عقلایی است، آیا چنین رقص‌هایی نیز حرام است؟ حکم رقص‌های محلی و آیینی چیست؟ اگر رقص جنبه درمانی داشته باشد، باز می‌توان حکم به حرمت آن کرد؟ آیا می‌توان فقط رقص‌هایی که به قصد افساد انجام می‌شود را حرام دانست و غیر آن را از این حکم استثنا کرد؟ | [[رقص]]، حرکات موزون اندام‌های بدن است که به‌صورت گروهی یا انفرادی و گاه با اشیایی چون چوب، دستمال یا غیر از اینها همراه است. طبق آنچه در کتب فقهی آمده، بسیاری از فقها حکم به حرمت مطلق رقص داده و عده‌ای نیز موارد محدودی از آن را استثنا کرده‌اند. به دنبال تحولات صورت گرفته در این عرصه در دوران معاصر، سؤالات جدیدی پیش روی فقه معاصر مطرح می‌شود؛ از جمله: آیا مطلق رقص حکم حرمت دارد یا می‌توان مواردی را استثنا کرد؟ امروزه برخی از رشته‌های ورزشی همراه با نوعی رقص انجام می‌گیرد که دارای غرض عقلایی است، آیا چنین رقص‌هایی نیز حرام است؟ حکم رقص‌های محلی و آیینی چیست؟ اگر رقص جنبه درمانی داشته باشد، باز می‌توان حکم به حرمت آن کرد؟ آیا می‌توان فقط رقص‌هایی که به قصد افساد انجام می‌شود را حرام دانست و غیر آن را از این حکم استثنا کرد؟ | ||
بسیاری از فقیهان معاصر از جمله [[حسینعلی منتظری]] و [[سید علی سیستانی]] با استناد به حدیثی که در آن پیامبر به‌طور مطلق رقص را حرام می‌کند، رقص را به‌طور کلی، چه رقص مردان و چه زنان و همچنین حتی رقص فرد در تنهایی، حرام می‌دانند. برخی دیگر از فقیهان شیعه چون [[مهدی هادوی تهرانی]] محرک شهوت بودن و وجود مفسده را دلیل اصلی حرمت رقص دانسته‌اند و رقصی که بدون این شرایط باشد را حرام نمی‌داند. در این میان [[ناصر مکارم شیرازی]] رقص را به‌نحو مطلق حرام می‌داند، اما رقص فرد در خلوت برای خودش را جایز می‌داند. به عقیده او، هر گونه حرکات موزون و هماهنگ شامل حکم رقص نیست. | بسیاری از فقیهان معاصر از جمله [[حسینعلی منتظری]] و [[سید علی سیستانی]] با استناد به حدیثی که در آن پیامبر به‌طور مطلق رقص را حرام می‌کند، رقص را به‌طور کلی، چه رقص مردان و چه زنان و همچنین حتی رقص فرد در تنهایی، حرام می‌دانند. برخی دیگر از فقیهان شیعه چون [[مهدی هادوی تهرانی]] محرک شهوت بودن و وجود مفسده را دلیل اصلی حرمت رقص دانسته‌اند و رقصی که بدون این شرایط باشد را حرام نمی‌داند. در این میان [[ناصر مکارم شیرازی]] رقص را به‌نحو مطلق حرام می‌داند، اما رقص فرد در خلوت برای خودش را جایز می‌داند. به عقیده او، هر گونه حرکات موزون و هماهنگ شامل حکم رقص نیست. | ||