واکاوی فقهی اذن زوج (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

امینه عمادالدین اذن شرعی را اباحه و رخصت از جانب شخصی می‌داند که از نظر شرعی حق منع داشته باشد. او اذن‌دهنده (آذن)، مخاطبِ اذن (مأذون)، موضوع اذن (مأذون‌فیه) و انشاء را چهار رکن اذن برمی‌شمارد و معتقد است، آذن باید همه شرایط عامۀ عقود و ایقاعات (بلوغ، عقل، رشد، قصد، اختیار و مالک‌بودن) را داشته باشد. آذن می‌تواند اذن را به وسیله نوشتن، اشاره و هر فعل دیگری ابراز کند. اذن، به دلیل ایقاعی‌بودنش به قبولِ مأذون نیاز ندارد (ص۱۳-۴۰). به نظر می‌رسد، نویسنده در این بخش، در صدد تبیین اذن شوهر نیست، بلکه مطلق اذن را بررسی کرده است؛ زیرا او یکی از عوامل بطلان اذن را موت می‌داند (ص۳۷)، این در حالیست که بعد فوت شوهر، موضوعِ اذن از بین می‌رود.