کاربر:Salehi/صفحه تمرین۲: تفاوت میان نسخه‌ها
Mkhaghanif (بحث | مشارکت‌ها) |
Mkhaghanif (بحث | مشارکت‌ها) |
||
| خط ۸۰: | خط ۸۰: | ||
مجید مرادی، پژوهشگر اندیشه‌های سیاسی با بررسی نظریه ولایت امت معتقد است این نظریه با وجود تمام تلاش‌های شمس‌الدین نتوانسته است بنیان نظری استواری برای ولایت امت فراهم کند و از حدود [[نظریه ولایت انتخابی فقیه]] فراتر نرفته است. به گفته مرادی، همه آنچه که شمس‌الدین ادعا دارد از فقیه گرفته و به امت داده، به ناگاه در موضوع قضا یکجا به فقیه می‌سپارد؛ چون طبق این نظریه، حاکم اعلا، قاضی القضات است و قاضی هم باید فقیه باشد؛ بنابراین گزینه‌های امت برای رأس ولایت سیاسی محدود به فقها خواهد بود.<ref>مرادی، «بررسی و نقد مبانی نظریه سیاسی ولایت امت بر خویش»، ص۱۸۲-۱۸۳.</ref> | مجید مرادی، پژوهشگر اندیشه‌های سیاسی با بررسی نظریه ولایت امت معتقد است این نظریه با وجود تمام تلاش‌های شمس‌الدین نتوانسته است بنیان نظری استواری برای ولایت امت فراهم کند و از حدود [[نظریه ولایت انتخابی فقیه]] فراتر نرفته است. به گفته مرادی، همه آنچه که شمس‌الدین ادعا دارد از فقیه گرفته و به امت داده، به ناگاه در موضوع قضا یکجا به فقیه می‌سپارد؛ چون طبق این نظریه، حاکم اعلا، قاضی القضات است و قاضی هم باید فقیه باشد؛ بنابراین گزینه‌های امت برای رأس ولایت سیاسی محدود به فقها خواهد بود.<ref>مرادی، «بررسی و نقد مبانی نظریه سیاسی ولایت امت بر خویش»، ص۱۸۲-۱۸۳.</ref> | ||
برخی دیگر از پژوهشگران سیاسی نیز معتقدند که این نظریه با | برخی دیگر از پژوهشگران سیاسی نیز معتقدند که این نظریه با فاصله‌گرفتن از نظریه نصب شیعی و با تأثیرپذیری از ادله اهل‌سنت، در مسئله تعیین جانشین برای امامان معصوم، به نظریه انتخاب گرایش پیدا می‌کند. اینان مبانی نظری و ادله شمس‌الدین را برای اثبات ولایت امت ناقص می‌دانند و بر این باورند که این ادله در نهایت به مدح [[جایگاه شورا در حکومت|مشورت]] منتهی می‌شود و به هیچ‌وجه به نقش مردم در تعیین حاکم اشاره ندارد.<ref>شاکری زواردهی و خجسته مهر، «نقد و بررسی نظریه وایت امت بر خویش در حاکمیت عصر غیبت با تأکید بر اندیشه امام خمینی»، ص۱۰۳ و ۱۳۰.</ref> | ||
== منابع مطالعاتی == | == منابع مطالعاتی == | ||