مصلحت در فقه سیاسی شیعه (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
=== ساختار === | === ساختار === | ||
کتاب مصلحت در فقه سیاسی شیعه در پنج بخش سامان یافته است. بخش اول کتاب با نام کلیات و مفاهیم در چهار فصل به مباحث مقدماتی مورد نیاز پژوهش می‌پردازد. در فصل اول این بخش به بررسی مفاهیم مصلحت، فقه سیاسی، فقه حکومتی و حکم ثانوی پرداخته و در فصل دوم، تاریخچه مصلحت از شیخ مفید تا [[سید روح‌الله موسوی خمینی|امام خمینی]] بررسی شده است. در فصل سوم به ماهیت مصلحت در فقه سیاسی شیعه ذیل دو عنوان مصلحت کلامی و مصلحت فقهی اختصاص یافته است و در نهایت در فصل چهارم با نام متعلق مصلحت به مصالح عام (حفظ دین، جان، عقل، نسل و مال) و مصلحت در حوزه نظام سیاسی پرداخته شده است (ص۲۵-۹۰). | کتاب مصلحت در فقه سیاسی شیعه در پنج بخش سامان یافته است. بخش اول کتاب با نام کلیات و مفاهیم در چهار فصل به مباحث مقدماتی مورد نیاز پژوهش می‌پردازد. در فصل اول این بخش به بررسی مفاهیم مصلحت، فقه سیاسی، [[فقه حکومتی]] و حکم ثانوی پرداخته و در فصل دوم، تاریخچه مصلحت از شیخ مفید تا [[سید روح‌الله موسوی خمینی|امام خمینی]] بررسی شده است. در فصل سوم به ماهیت مصلحت در فقه سیاسی شیعه ذیل دو عنوان مصلحت کلامی و مصلحت فقهی اختصاص یافته است و در نهایت در فصل چهارم با نام متعلق مصلحت به مصالح عام (حفظ دین، جان، عقل، نسل و مال) و مصلحت در حوزه نظام سیاسی پرداخته شده است (ص۲۵-۹۰). | ||
نویسنده در بخش دوم کتاب با نام مبانی مصلحت به معرفی منابع مستقیم (درک مصالح و مفاسد احکام و درک مصحلت در حکم حکومتی) و غیرمستقیم (ضرورت، عسر و حرج، تقیه، ضرر و اهم و مهم) مصلحت و همچنین ضوابط مصلحت (ضوابط عام مانند محوریت شریعت و ترجیح اهم بر مهم و ضوابط خاص نظام سیاسی ازجمله زمان‌شناسی، دوراندیشی، غایت‌مداری و تقدیم جامعه بر فرد) پرداخته است (ص۹۳-۱۸۴). انواع مصلحت، مصلحت در فقه اهل سنت و جایگاه مصلحت در احکام، مباحثی است که نویسنده در بخش سوم کتاب با عنوان گونه‌شناسی مصلحت به بررسی آنها می‌پردازد (ص۱۸۹-۲۶۱). مؤلف بخش چهارم کتاب را با عنوان «فقه سیاسی و تشخیص مصلحت» به موضوع مرجع تشخیص مصلحت و شیوه تشخیص مصلحت اختصاص داده است (ص۲۶۵-۳۵۴). و در نهایت بخش پنجم با عنوان «مصلحت و نظام سیاسی» را به مصلحت تشخیص نظام سیاسی و مصلحت در عرصه سیاست داخلی و خارجی اختصاص داده است.(ص۳۵۷-۴۲۴) | نویسنده در بخش دوم کتاب با نام مبانی مصلحت به معرفی منابع مستقیم (درک مصالح و مفاسد احکام و درک مصحلت در حکم حکومتی) و غیرمستقیم (ضرورت، عسر و حرج، تقیه، ضرر و اهم و مهم) مصلحت و همچنین ضوابط مصلحت (ضوابط عام مانند محوریت شریعت و ترجیح اهم بر مهم و ضوابط خاص نظام سیاسی ازجمله زمان‌شناسی، دوراندیشی، غایت‌مداری و تقدیم جامعه بر فرد) پرداخته است (ص۹۳-۱۸۴). انواع مصلحت، مصلحت در فقه اهل سنت و جایگاه مصلحت در احکام، مباحثی است که نویسنده در بخش سوم کتاب با عنوان گونه‌شناسی مصلحت به بررسی آنها می‌پردازد (ص۱۸۹-۲۶۱). مؤلف بخش چهارم کتاب را با عنوان «فقه سیاسی و تشخیص مصلحت» به موضوع مرجع تشخیص مصلحت و شیوه تشخیص مصلحت اختصاص داده است (ص۲۶۵-۳۵۴). و در نهایت بخش پنجم با عنوان «مصلحت و نظام سیاسی» را به مصلحت تشخیص نظام سیاسی و مصلحت در عرصه سیاست داخلی و خارجی اختصاص داده است.(ص۳۵۷-۴۲۴) | ||